Όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έστριβε από την Αλέκου Παναγούλη στην Ωρίωνος για να μπει στο κλειστό γήπεδο του Ζωγράφου το 2013, κανείς δεν φανταζόταν πως κάτι λιγότερο από τέσσερα χρόνια αργότερα θα έμπαινε στο Smoothie King Center της Νέας Ορλεάνης για να συμμετάσχει στο All Star Game ως μέλος της βασικής πεντάδας της Ανατολής, πλάι σε παίκτες όπως ο Lebron James και ο Kyrie Irving.
Κι ακόμα κι αν τα σημάδια για μια ουσιαστική καριέρα στο μπάσκετ είναι δεδομένο πως υπήρχαν, με το Γιάννη να γίνεται θέμα συζήτησης σε οποιοδήποτε κλειστό της Αθήνας κι αν εμφανιζόταν, κανείς δεν περίμενε πως ο πιτσιρικάς με το τεράστιο wingspan που μπορούσε να παίξει από playmaker μέχρι center στο εφηβικό του Φιλαθλητικού, θα είχε μεταλλαχθεί στον franchise player των Milwaukee Bucks δημιουργώντας όνειρα για δαχτυλίδι στην Πολιτεία του Wisconsin.
Το hype γύρω από το όνομα του Γιάννη στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ξεκίνησε στα τέλη του Φλεβάρη του 2013, όταν το draftexpress ανέβασε το scouting report του Αντετοκούμπο στο YouTube, ξεκινώντας τη συζήτηση σε σχέση με τις προοπτικές του στην Αμερικανική Λίγκα. Τα ταξίδια των general managers πολλών ομάδων στην Αθήνα γίνονταν όλο και συχνότερα (μεταξύ άλλων ο Νιγηριανός Masai Ujiri όταν ακόμα ήταν στους Denver Nuggets και πριν γίνει ο ιθύνων νους της αναμόρφωσης των Toronto Raptors, ο Daryl Morey των Houston Rockets και ο Sam Presti της Oklahoma, ενώ στη σφαίρα του μύθου έχει περάσει η περιβόητη επίσκεψη του Danny Ainge, president of basketball operations των Boston Celtics, στο παιχνίδι του Φιλαθλητικού με το Βόλο), οι αναλύσεις μεγάλων αμερικανικών sites με αντικείμενο το NBA πλήθαιναν και τελικά προς τα τέλη του Μαΐου του 2013 τα ρεπορτάζ μιλούσαν για εξασφαλισμένη θέση στον πρώτο γύρο του draft.
Ο Γιάννης τελικά επιλέχθηκε στο νούμερο 15 από τους Milwaukee Bucks, οι οποίοι αποφάσισαν πως το project έπρεπε να εξελιχθεί υπό την άμεση επίβλεψή τους με τον παίκτη να μετακομίζει στην Αμερική παρά το ότι είχε υπογράψει τετραετές συμβόλαιο με την ισπανική Σαραγόσα. Με τους Bucks να βρίσκονται σε φάση ολικής αναδόμησης με στόχο τη δημιουργία των βάσεων για την ομάδα των επόμενων ετών, ο Αντετοκούνμπο είχε τη δυνατότητα για μια σεζόν προσαρμογής τόσο σε επίπεδο αφομοίωσης ενός τρόπου ζωής εντελώς διαφορετικού σε σχέση με αυτόν στις γειτονιές της Αθήνας, όσο και σε επίπεδο προσέγγισης του μπάσκετ μέσα από τον απόλυτο επαγγελματισμό μιας ομάδας του NBA. Οι Bucks δεν επέλεξαν την εύκολη λύση της διαπαιδαγώγησης του Γιάννη στην αφέλεια της D-League, αλλά τον κράτησαν στο roster δίνοντάς του ρόλο με στόχο την ισορροπημένη ένταξή του: τόσο ελεύθερος ώστε να δοκιμάσει κάθε πτυχή του παιχνιδιού του (τρίποντο, 1-on-1 καταστάσεις, rim protection, transition επίθεση και άμυνα) και παράλληλα με ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές σε σχέση με την έκθεσή του απέναντι σε παίκτες πιο γυμνασμένους, πιο έμπειρους και ήδη προσαρμοσμένους στους αγωνιστικούς ρυθμούς του NBA.
Η παραπάνω διαδικασία σε σχέση με την προσαρμογή του Γιάννη είχε να κάνει και με το ότι ακόμα και το τεχνικό επιτελείο των Bucks βρισκόταν σε μια διαδικασία αποκωδικοποίησης για το ποιος θα ήταν ο αποδοτικότερος τρόπος χρήσης του. Πριν το πέρασμα στην Αμερική, ο Αντετοκούνμπο έπαιζε ως point guard στο εφηβικό και ως small forward στο αντρικό τμήμα του Φιλαθλητικού, ήταν εξοικειωμένος με την μπάλα στα χέρια κι είχε μάθει να πατάει στο παρκέ με τις απαιτήσεις του go-to-guy στους εφήβους και μιας σημαντικής μονάδας στους μεγάλους της Α2. Αυτό το status δε θα μπορούσε να διατηρηθεί στο NBA κατά τη διάρκεια της rookie season του Γιάννη κι είναι κάτι που γίνεται φανερό με μια ματιά στην κατανομή των σουτ του ανάμεσα σ’ αυτά που ευστόχησε μετά από assist και σ’ αυτά που έγιναν από προσωπική δημιουργία:
Σε σύνολο 418 σουτ, το 64,2% προήλθε μετά από assist, με το Γιάννη να δημιουργεί το δικό του σουτ στο υπόλοιπο 35,8% των προσπαθειών. Στην πλειοψηφία των εύστοχων σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, ο Αντετοκούνμπο λειτουργούσε ως spot-up shooter υποδεχόμενος την μπάλα από κάποιον συμπαίκτη του, ενώ οι περισσότερες προσωπικές ενέργειες είχαν να κάνουν με διείσδυση μέχρι το καλάθι (In The Paint – Non RA στον παραπάνω πίνακα).
Σε μια σεζόν που αγωνιστικά ήταν ένα είδος εξερεύνησης της σχέσης μεταξύ Γιάννη και Bucks, με τη μία πλευρά να ανακαλύπτει με ενθουσιασμό και την άλλη να πειραματίζεται και να μελετά το εύρος της προοπτικής του project, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η σχέση του Αντετοκούνμπο με τη fanbase της ομάδας. Οι Bucks στοχευμένα προσπάθησαν να την ενισχύσουν μέσα από το image του συμπαθητικού και ταπεινού Γιάννη: ανεβάζουν video στον επίσημο λογαριασμό της ομάδας στο YouTube με τον Αντετοκούνμπο να προπονείται μόνος με το training staff, να επισκέπτεται τα γραφεία των Bucks για να γνωριστεί με τους υπαλλήλους, να συνομιλεί με τον κόσμο μέσω Twitter , και να φτιάχνει πίτσα μαζί με φίλους της ομάδας (bonus στο video ο κλασικός Ιταλός ιδιοκτήτης πιτσαρίας ως μετεξέλιξη της ερμηνείας του Danny Aiello στο Do The Right Thing του Spike Lee), ενώ την ίδια περίοδο δίνει συνέντευξη στο Vice Sports πίνοντας smoothies που τόσο λατρεύει από τότε που πάτησε το πόδι του στην Αμερική, και επισκέπτεται αγώνα ποδοσφαίρου σάλας μαζί με τα μικρότερα αδέρφια του σκοράροντας στο ημίχρονο – όσο αφελή, γλυκανάλατα ή μικρής σημασίας φαίνονται όλα αυτά, είναι σημαντικό μέρος μιας διαδικασίας marketing του οργανισμού που στοχεύει στην επαναδραστηριοποίηση της απομακρυσμένης fanbase αλλά και στην ενίσχυση του image του Γιάννη ως εν δυνάμει franchise player.
Η πρώτη σεζόν ολοκληρώνεται με 6,8 πόντους, 1,9 assists, 4,4 rebounds, 0,8 κλεψίματα, 0,8 blocks και 1,6 λάθη σε 24,6 λεπτά συμμετοχής, κι έχει έρθει το κρίσιμο καλοκαίρι του 2014: ο Γιάννης έπρεπε να δουλέψει ατομικά για να δυναμώσει το σώμα του, να μάθει πώς να λειτουργεί πιο σωστά στο μισό γήπεδο αλλά και να βελτιώσει το σουτ του, ενώ οι Bucks έπρεπε να αποφασίσουν σε σχέση με την κατεύθυνση που έπρεπε να πάρει το παιχνίδι του εν όψει μιας sophomore σεζόν απαλλαγμένης σε μεγάλο βαθμό από τα ελαφρυντικά του rookie.
Η απόφαση ήταν πως μετά την πρώτη μεταβατική χρονιά, με τον Αντετοκούνμπο ακροβολισμένο για να σουτάρει ή να ψάχνει μια ευκαιρία ώστε να τρέξει στον αιφνιδιασμό με τον εξωγήινο διασκελισμό του, οι Bucks αποφασίζουν πως θα του δώσουν περισσότερο την μπάλα στα χέρια, δίνοντάς του την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το ballhandling και τα φυσικά του προσόντα στο μισό γήπεδο, με μια πρώτη παρουσίαση της νέας κατεύθυνσης να γίνεται στο Summer League του Las Vegas.
Ο Γιάννης ήταν πλέον έτοιμος να λειτουργήσει σε άλλο επίπεδο με την μπάλα στα χέρια κι όπως δήλωσε ο προπονητής των Bucks, Jason Kidd:
“Το είδαμε στην προπόνηση και όταν βλέπεις το επίπεδο άνεσης κάποιου με την μπάλα στα χέρια ανεξαρτήτως του μεγέθους του, θέλεις να το δεις και σε αγωνιστική δράση γι’ αυτό σταδιακά τον αφήνουμε με την μπάλα για να τρέξει την επίθεση.”
Πέραν του ότι ο διασκελισμός του του δίνει το πλεονέκτημα σε οποιοδήποτε match-up για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα κενά στο μισό γήπεδο, φτάνοντας με δύο βήματα μέχρι το καλάθι, το επιπλέον στοιχείο που τον διευκολύνει στη δημιουργία, προσθέτοντας αυτόματα μια νέα διάσταση στην επίθεση των Bucks, είναι το wingspan του. Με τις μετρήσεις να το καταγράφουν στα 7,3 feet (2,225 μέτρα), 4 ίντσες (10,16 εκατοστά) μεγαλύτερο από το ύψος του, ο Γιάννης μπορεί να είναι εφιάλτης για οποιαδήποτε άμυνα έχοντας τη δυνατότητα να περάσει την μπάλα στην αδύναμη πλευρά πάνω από τα απλωμένα χέρια των αντιπάλων. Η νέα κατεύθυνση στο παιχνίδι του αποτυπώνεται μέσα από την αλλαγή της κατανομής σε assisted και unassisted εύστοχα σουτ:
Σε σύνολο 780 προσπαθειών για σουτ (αριθμός σχεδόν διπλάσιος από το περσινό 418, ενδεικτικό ενός αναβαθμισμένου ρόλου ως sophomore), το 52,5% προήλθε από assists των συμπαικτών του και το 47,5% ήταν σουτ που ο Γιάννης δημιούργησε για τον εαυτό του. Οι Bucks ενθάρρυναν τον Αντετοκούνμπο να σουτάρει από μέση απόσταση μετά από ντρίπλα παρά το ότι το σουτ του βρισκόταν ακόμα υπό διαμόρφωση αλλά και να απομονώνει τον αμυντικό πηγαίνοντας μέχρι το καλάθι ξεκινώντας τις περισσότερες φορές από την κορυφή του τριπόντου ώστε να έχει διαθέσιμο το μέγιστο δυνατό χώρο.
Κι αν ο τρόπος που ο Γιάννης μέσα από ατομική προπόνηση διδάχθηκε και βελτίωσε την αγωνιστική του συμπεριφορά στο μισό γήπεδο ήταν το ένα βήμα ώστε να περάσει στο επόμενο επίπεδο, το στοιχείο που τον καθιστούσε μοναδικό αλλά και τον καθιέρωσε ώστε το όνομα του να είναι στην ίδια συζήτηση για τα επόμενα μεγάλα projects του NBA μαζί με παίκτες όπως ο Porzingis ή ο Towns, αμφότεροι εκπρόσωποι του μπάσκετ που το μέγεθος συνδυάζεται με το ballhandling και την καθολική κυριαρχία σε οποιονδήποτε ρόλο εντός παρκέ, ήταν το πώς έτρεχε το γήπεδο στον αιφνιδιασμό, με στιγμές όπως το παρακάτω coast to coast, το Φλεβάρη του 2015 απέναντι στους Miami Heat, που αποδείκνυαν πως η προοπτική του Γιάννη ήταν το status του All-Star:
Όπως σημείωσε ο Mike Prada του SB Nation:
“Το NBA δεν έχει δει ποτέ έναν guard με ύψος 6’11(2,11 μέτρα) που τρέχει και πηδάει σα γαζέλα την ώρα που επεξεργάζεται πληροφορίες όπως ένας υπερυπολογιστής. Ο Γιάννης δεν είναι ακόμα All-Star. Όταν όμως γίνει, θα θυμάμαι αυτό το finger roll στη δεύτερή του σεζόν. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε ξεκάθαρο πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είναι σαν κανέναν άλλον που έχουμε δει.”
Ήταν η περίοδος που η συζήτηση για το κατά πόσο ο Γιάννης θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρωτοποριακός point guard, που με το πλεονέκτημα του μεγέθους του θα εισήγαγε νέους κανόνες αναφορικά με το ποιο είδος παίκτη μπορεί πλέον να τρέξει την επίθεση μιας ομάδας, γινόταν όλο και πιο έντονη. Και με τη διαδικασία του rebuilding των Bucks να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μετά και την έλευση του Jabari Parker, το πείραμα με τον Αντετοκούνμπο ως point guard ήταν θέμα χρόνου να κριθεί ως επιλογή που θα μπορούσε να λειτουργήσει σε βάθος χρόνου σαν βασικός πυλώνας του παιχνιδιού των Ελαφιών, δημιουργώντας νέες προοπτικές στην επίθεση, παράλληλα με την παρουσία του Γιάννη ως αμυντικού εξολοθρευτή σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ – μια πολύ πιο ελαστική και αέρινη έκδοση του Lebron James στη θέση 1.
ΥΓ: Ακολουθεί το τρίτο κείμενο για το πώς ο Γιάννης μετεξελίχθηκε σε All Star τις δύο τελευταίες σεζόν μέσα από τη διαδικασία λειτουργίας ως point guard/forward.
ΥΓ1: Τα στατιστικά είναι από το http://stats.nba.com.
ΥΓ2: Οι φωτογραφίες είναι της Ειρήνης Βουρλούμη για άρθρο των New York Times σε σχέση με την πορεία του Γιάννη πριν το NBA.
Hoop Fiction 