Παράγοντες και τρόποι διαχείρισης που έδωσαν το τρόπαιο στη Fener.
Ο Zeljko Obradovic επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, η Fener πρόσθεσε το πρώτο αστέρι στη φανέλα της κι ο Ολυμπιακός γυρίζει στον Πειραιά σαφέστατα επιτυχημένος, αλλά με την πικρή γεύση μιας μη ανταγωνιστικής εμφάνισης στον τελικό. Παρακάτω, καταγράφουμε τις παρατηρήσεις μας για τα επιμέρους στοιχεία που έκριναν την κατάκτηση του τίτλου.
Το momentum της έναρξης: ένα διαχρονικό χαρακτηριστικό των ομάδων του Obradovic είναι το δυνατό ξεκίνημα σε do-or-die αναμετρήσεις. Ακόμα και το alley-oop του Vesely δευτερόλεπτα μετά το jumpball ήταν σημάδι κυριαρχίας. Ο Ολυμπιακός βρήκε επιθετικές απαντήσεις και μια απ’ αυτές ήταν και η παρακάτω άρτια επίθεση:
O Σπανούλης βγαίνει από τα screens τραβώντας πάνω του Udoh και Bogdanovic, ο Vesely καθυστερεί ελάχιστα να έρθει στη δυνατή πλευρά και η φάση καταλήγει σε κάρφωμα του Birch. Το θέμα, όμως, ήταν οι αργές αμυντικές αντιδράσεις των ερυθρολεύκων. Μια ταχύτητα πίσω από την κίνηση της Fener στο χώρο, διστακτικοί στις τοποθετήσεις τους, αναιμικοί στον τρόπο που επιχειρούσαν τα box-out, χωρίς καμία αντίδραση στην ενέργεια που έφερνε το δίδυμο Udoh-Vesely στο παρκέ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η Fener πέτυχε 7 από τους 26 πόντους της πρώτης περιόδου μετά από επιθετικό rebound. Ένα παράδειγμα για το πόσο soft εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός στην έναρξη είναι η παρακάτω στιγμή. Ο Birch είναι στην κορυφή βγαίνοντας πάνω στο σουτ του Bogdanovic, ο Παπανικολάου αμελεί το box-out, κι από τη στιγμή που ο Vesely καταφέρνει να πάρει θέση το putback dunk είναι το φυσικό επακόλουθο:
Η αμυντική προσέγγιση: ο Obradovic αποτύπωσε στο παρκέ τον τρόπο που επέλεξε να αμυνθεί όσο πιο επιβλητικά γίνεται. Η επιλογή ήταν η εξής: ολοκληρωτικός αποκλεισμός των Σπανούλη-Πρίντεζη από κάθε δράση του παιχνιδιού, τόσο εκτελεστικά όσο και δημιουργικά, με στόχο να χάσει ο Ολυμπιακός τους δύο σημαντικότερους αγωνιστικούς του πυλώνες προεκτείνοντας τις συνέπειες σε ψυχολογικό επίπεδο. Ακόμα κι αν το supporting cast του Ολυμπιακού απέδιδε τα μέγιστα, ο Σέρβος επένδυσε στο ότι οι ερυθρόλευκοι δε θα τα κατάφερναν χωρίς τους δύο ηγέτες τους στο παιχνίδι.
Χαρακτηριστικό για το βαθμό στον οποίο ο Zeljko σημάδεψε τον Σπανούλη είναι πως μόνο στο πρώτο ημίχρονο ο guard του Ολυμπιακού είχε βρεθεί σε κατάσταση απομόνωσης με Bogdanovic, Kalinic, Nunally, Udoh και Vesely (οι δύο τελευταίοι έβγαιναν πάνω του μετά την αλλαγή και όχι από την αρχή της επίθεσης).
Το ίδιο συνέβη και με το Γιώργο Πρίντεζη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο Obradovic κράτησε τον Udoh στον κεντρικό άξονα για να τον στείλει στον Σπανούλη μετά το switch, με τον Vesely να παραμένει στην πίσω γραμμή ως απάντηση στο post game του forward του Ολυμπιακού. Στις στιγμές που ο Udoh δεν έβγαινε μέχρι το τρίποντο, ο Πρίντεζης είχε να αντιμετωπίσει και τους δύο με την κατάσταση να γίνεται ασφυκτική.
Το μέγεθος της Fener: τόσο το εκτόπισμα όσο και το μήκος των Τούρκων έπαιξαν καταλυτικό ρόλο και στις δύο πλευρές του παρκέ. Παραθέτουμε από το κείμενο που ανέβηκε πριν τον τελικό:
αμυντικά, οι Τούρκοι πρέπει να εκμεταλλευτούν το μέγεθός τους. O Obradovic είναι δεδομένο πως θα χρησιμοποιήσει σειρά ψηλότερων αμυντικών πάνω στο Σπανούλη και δεν είναι καθόλου απίθανο να ρίξει για μεγάλο διάστημα πάνω του τον Udoh αποκόπτοντάς του την πρόσβαση στο καλάθι.
Υπήρξαν στιγμές του παιχνιδιού που κάποιος παίκτης του Ολυμπιακού έψαχνε την πάσα στην επίθεση κι ήταν σχεδόν αδύνατο να τα καταφέρει. Αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν το μέγεθός τους στην άμυνα για να εμποδίσουν τις πρώτες δύο πάσες της ερυθρόλευκης επίθεσης. Ιδιαίτερα στις αρχές της τρίτης περιόδου (διάστημα στο οποίο οι Τούρκοι κλείδωσαν το παιχνίδι), ο Obradovic, έχοντας ήδη ως ασφαλιστική δικλείδα το υποδειγματικό πρώτο ημίχρονο, επέλεξε να βγάλει τον Udoh στην κορυφή από την έναρξη της αντίπαλης επίθεσης –σχεδόν αυτόματα κάθε πρώτη πάσα έγινε οριακή αποσυντονίζοντας πλήρως την επίθεση του Ολυμπιακού.
Το μέγεθος επηρέασε άμεσα και τις αμυντικές διατάξεις των ερυθρολεύκων. Ο coach Σφαιρόπουλος επέλεξε να δώσει βοήθειες όταν ο Udoh ή ο Vesely έπαιρναν την μπάλα βαθιά στη ρακέτα κι αυτό έδωσε στη Fener ευκαιρίες για σουτ από την περίμετρο. Ένα στιγμιότυπο ως παράδειγμα:
Ο Udoh υποδέχεται στην αριστερή πλευρά της επίθεσης, ο Birch είναι εκτός ρακέτας μετά τις αλλαγές, ο Σπανούλης αμφιταλαντεύεται κατευθυνόμενος προς τον Udoh για μια υποτυπώδη βοήθεια και ο Kalinic απομένει στην απέναντι γωνία παίρνοντας την πάσα του Udoh για ένα εύκολο τρίποντο. Οποιοσδήποτε εκ των Σπανούλη και Birch αποφάσιζε να κινηθεί προς το Σέρβο χρειαζόταν τουλάχιστον 3 βήματα, κάτι που έκανε μια αποτελεσματική άμυνα πάνω στο σουτ αδύνατη. Ένα ακόμη στιγμιότυπο:
Ο Vesely αντιμετωπίζει το double team από Παπανικολάου και Σπανούλη, ο Udoh κάνει το screen στον Πρίντεζη εμποδίζοντάς τον να βγει στην περιφέρεια και ο Kalinic ευστοχεί ξανά. Οποιοσδήποτε αμυντικός βρίσκεται ξανά τουλάχιστον 2 βήματα μακριά.
Η Fener επιχείρησε 25 τρίποντα ευστοχώντας στα 13 (52%), σχεδόν τρία περισσότερα από το μέσο όρο των τριπόντων που επιχειρούσε κατά τη διάρκεια της σεζόν, με την πλειοψηφία των προσπαθειών να γίνεται υπό ιδανικές προϋποθέσεις. Δεν υπάρχει επιβίωση όταν επιτρέπεις σε μια ομάδα να νιώσει τέτοια άνεση έξω από τα 6,75 σε τελικό.
-Σκέψεις για τους ερυθρόλευκους διακριθέντες
Η μη αναφορά σε Μάντζαρη και Milutinov θα ήταν τουλάχιστον άδικη. Για τον πρώτο, η απόδοσή του στις δύο αναμετρήσεις του Final Four δημιουργεί νέες απαιτήσεις. Ο Μάντζαρης ήταν ο ένας εκ των δύο που κράτησε τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό (μαζί με τον Κώστα Παπανικολάου), ενώ στον τελικό είχε το απόλυτο στα τρίποντα (3/3) μαζί με 3 assists και 1 rebound χωρίς να υποπέσει σε λάθος. Τόσο στους επερχόμενους τελικούς του Πρωταθλήματος όσο και στη σεζόν που ακολουθεί, ο guard του Ολυμπιακού δεν θα είναι πια ένας ακόμα περιφερειακός defensive stopper, αλλά απαιτείται και η αντίστοιχη επιθετική συνεισφορά.
Από την άλλη, ο Σέρβος center του Ολυμπιακού ήταν η ευχάριστη έκπληξη. Κι ακόμα κι αν κατά τη διάρκεια της σεζόν έχει καταγράψει σημαντική πρόοδο, η εμφάνισή του στον τελικό αποτελεί την πιο ώριμη στιγμή του. Δημιούργησε, κατέθεσε τόνους ενέργειας στην άμυνα απέναντι σε πιο mobile αντιπάλους, εξέθεσε την post άμυνα των Τούρκων με τις κινήσεις του, ενώ είχε και την πιο εντυπωσιακή στιγμή του τελικού κάνοντας poster των Ekpe Udoh. Στα 21 του, τον φανταζόμαστε στο προπονητικό κέντρο των Spurs να παίρνει οδηγίες από έναν προπονητή που τόσο λατρεύει να εξελίσσει prospects όπως ο Nikola.
Η Fener, λοιπόν, είναι η νέα τροπαιούχος. Κι είναι μια κατάκτηση ιστορική από κάθε πλευρά. Πέραν του ότι είναι το πρώτο τρόπαιο για τους Τούρκους, είναι η πρώτη ομάδα που το κατακτά μετά την αναδιαμόρφωση του συστήματος διεξαγωγής, είναι αυτοί που μετά τον περσινό τελικό επιστρέφουν πιο δυνατοί παρά τις διακυμάνσεις μιας regular season στην οποία τερμάτισαν πέμπτοι, ενώ είναι και μια στιγμή-ορόσημο για πολλά από τα μέλη της. Ο Obradovic επιστρέφει σε μια κορυφή σημαδεμένη από την παρουσία του, ο Bogdanovic αποχωρεί κατακτητής για το NBA, o Σλούκας δικαιώνεται για το ότι επέλεξε τους Τούρκους πριν λίγα χρόνια, ενώ ο κύκλος κλείνει για τον Pero Antic. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός αρκεί να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Με δύο ή τρεις προσθαφαιρέσεις στο roster του, σε έναν χρόνο από τώρα θα γράφουμε για το ερυθρόλευκο ταξίδι στο Βελιγράδι.
Hoop Fiction 