Chris Paul – Houston Rockets: Με Στόχο το Δαχτυλίδι

Η συνύπαρξη Paul – Harden, και η νοοτροπία νίκης των Rockets.

Στην πρώτη μεγάλη κίνηση της φετινής off-season, ο Chris Paul συναντά τον James Harden στο Houston. Οι Rockets επέλεξαν να αποκτήσουν τον κατά πολλούς καλύτερο point guard της Λίγκας κάνοντας σαφές πως στόχος τους είναι η κορυφή, και όχι οι συμπαθητικές συμμετοχές στα playoffs μέχρι να συναντήσουν τους Spurs ή τους Warriors. Ξεπερνώντας, όμως, το προφανές hype μιας τέτοια κίνησης, δημιουργείται το παρακάτω ερώτημα:

Ποια η λογική της επιστροφής του Harden στη θέση του shooting guard αμέσως μετά την πιο επιτυχημένη σεζόν της καριέρας του ως point guard;

Σε αναζήτηση απάντησης, ξεκινάμε παρατηρώντας τα περσινά πεπραγμένα των Rockets, δίνοντας βάση στη διαφορά των αριθμών τους μεταξύ regular season και playoffs.

Οι κατοχές μειώθηκαν από 102,5 σε 99, οι assists από 18,1 σε 15 και ο δείκτης offensive efficiency (οι πόντοι που σημειώνει μια ομάδα ανά 100 κατοχές) μειώθηκε από 111,8 σε 107,2. Σε ένα κλειστό παιχνίδι playoffs, οι παραπάνω αριθμοί είναι αρκετοί για να κάνουν τη διαφορά μεταξύ πρόκρισης και αποκλεισμού, ιδιαίτερα αν μιλάμε για μια ομάδα που παίζει το μπάσκετ των περσινών Houston Rockets.

Ο coach D’ Antoni βρήκε τον ιδανικό παίκτη για να τρέξει και να εκτελέσει στο πρόσωπο του James Harden, δημιουργώντας του χώρους για να φτάσει μέχρι το καλάθι με το να τοποθετήσει τον Ryan Anderson στην περίμετρο, και παράλληλα προστατεύοντάς τον με τον Patrick Beverley στην άμυνα. Το πλάνο λειτούργησε άκρως αποτελεσματικά στη regular season, οι Rockets αποτύπωσαν πλήρως τις επιθετικές αρχές του Moreyball στο παρκέ (επιθετική συγκομιδή μέσω lay ups, βολών και τριπόντων καταργώντας τις προσπάθειες από μέση απόσταση), και μπήκαν στα playoffs με στόχο τους Τελικούς της Δύσης.

Τι συνέβη εκεί; Οριακή πρόκριση επί του one man show της Oklahoma και εύκολος αποκλεισμός με αντίπαλο τους Spurs. Ο coach Popovich έδωσε έμφαση στην περιφερειακή άμυνα και σκέπασε το καλάθι με τους ψηλούς του, αποκλείοντας ουσιαστικά τους Rockets από τις επιλογές με τις οποίες ως τότε κυριαρχούσαν επιθετικά. Τα ανοιχτά τρίποντα μειώθηκαν και ο Harden έβρισκε τοίχο κοντά στο καλάθι με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να εκτελεί από μέση απόσταση. Οι Rockets πνίγηκαν μπροστά στη σκληράδα του San Antonio, μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στην επιβράδυνση του ρυθμού. Κι αυτός είναι ο λόγος που ο Chris Paul έρχεται στο Houston.

O point guard από τη Βόρεια Καρολίνα έρχεται για να μετατρέψει τους Rockets από ένα ευχάριστο show που βρήκε τη συνταγή της νίκης κατά τη διάρκεια της regular season, σε ένα σύνολο που θα διεκδικήσει το δαχτυλίδι παρά τον σκληρό ανταγωνισμό της Δύσης (δεδομένα εντός Τελικών αν έπαιζαν στην Ανατολή). Ο Paul είναι ικανός να παίξει κορυφαίου επιπέδου άμυνα πάνω σε οποιονδήποτε elite point guard, ξέρει να τρέξει ιδανικά την επίθεση στο μισό γήπεδο είτε ως δημιουργός είτε ως εκτελεστής, είναι spot shooter του 40% από το τρίποντο, είναι ένας από τους καλύτερους midrange εκτελεστές στην ιστορία του NBA (η ελάχιστη καθυστέρηση στο switch όταν ο Paul πάρει το screen στην περίμετρο σημαίνει σχεδόν αυτόματα εύστοχο midrange jump shot), έχει clutch ένστικτο και πάνω απ’ όλα γνωρίζει πως, όντας ήδη στα 32 του, το Houston είναι, κατά πάσα πιθανότητα, η τελευταία ευκαιρία του για την κορυφή (χαρακτηριστικά είναι τα όσα είπε περί νίκης στη συνέντευξη Τύπου της παρουσίασής του αν και ελπίζουμε η δήλωση πως δεν θα σουτάρει ξανά από μέση απόσταση θα αποδειχθεί χιουμοριστική).   

Πέραν των παραπάνω που δεδομένα θα προσφέρει ο Paul, το ερώτημα που προκύπτει στη συνέχεια είναι το πώς θα καταφέρει να συνεργαστεί αρμονικά με τον Harden. Το κλειδί της συνεργασίας τους είναι η αποτελεσματικότητα και των δύο από την περιφέρεια. Εκτός από τον ball-dominant χαρακτήρα του παιχνιδιού τους, τόσο ο Paul όσο και ο Harden μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να έχουν την μπάλα στην κατοχή τους, απειλώντας από την αδύναμη πλευρά της επίθεσης. Η παρουσία του CP3 στην ίδια πεντάδα με τον James Harden, δημιουργεί εξ ορισμού τους διπλάσιους προβληματισμούς σε σχέση με πέρυσι για οποιαδήποτε αντίπαλη άμυνα. Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο Popovich απέκλεισε πολλές επιθετικές επιλογές των Rockets, επιτρέποντας την εκτέλεση από μέση απόσταση. Μπορεί να ακολουθήσει το ίδιο πλάνο με την προσθήκη του Paul στο roster του Houston; Σαφέστατα όχι. Η φετινή σειρά με την Oklahoma εξελίχθηκε σε αγώνα για το ποιος μεταξύ των Harden και Westbrook θα είναι ο τελικός νικητής (υπήρχε στο φόντο και το ότι ήταν οι δύο επικρατέστεροι για το βραβείο του MVP της regular season). Με τον Paul είτε ως δημιουργό, είτε ως έναν επιπλέον spot shooter στην περιφέρεια του Houston, υπήρχε πιθανότητα να καταφέρουν να κυνηγήσουν, να ανταποκριθούν στις αλλαγές και να περιορίσουν το επιθετικό firepower των Rockets παίκτες όπως ο Kanter και ο Adams, οδηγώντας τη σειρά στο να κριθεί σε 7 παιχνίδια; Δύσκολο έως απίθανο. Εκτός από την ταυτόχρονη παρουσία τους στο παρκέ, ο D’ Antoni έχει την ευχέρεια του να υπάρχει ένας εκ των δύο στην πεντάδα, διατηρώντας το επίπεδο του ποιοτικού playmaking για 48 λεπτά –δεν υπάρχει άλλη ομάδα στο NBA με τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ Harden και Paul στη θέση 1.  

Είναι, λοιπόν, όλα θετικά και απλά αναμένουμε την κυριαρχία των Rockets από τον ερχόμενο Νοέμβρη; Οπωσδήποτε όχι. Η συνεργασία δύο παικτών που χρειάζονται, ως επί το πλείστον, την μπάλα στα χέρια τους δεν είναι καθόλου απλή (την περασμένη σεζόν ο Harden ήταν ο πρώτος σε διάρκεια κατοχής της μπάλας σε ολόκληρο το NBA με 8,9 λεπτά/αγώνα ενώ ο Paul έβδομος με 7,2 λεπτά/αγώνα). Εκτός αυτού, με την έλευση Paul, οι Rockets στερήθηκαν τον Patrick Beverley, έναν από τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς της Λίγκας, ενώ αβέβαιο είναι το μέλλον του πιο αξιόπιστου sniper της περσινής ομάδας, του Ryan Anderson. Η χημεία εν όψει της ερχόμενης σεζόν χρειάζεται χρόνο μέχρι να βρεθεί, και το να υπάρχουν πολλές κακές βραδιές το πρώτο τρίμηνο δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση.

Όσον αφορά το μέλλον του Anderson, το τοπίο παραμένει ακόμα αβέβαιο. Τα περισσότερα ρεπορτάζ υπονοούν πως οι Rockets δεν έχουν ολοκληρώσει τις κινήσεις τους στην τρέχουσα offseason, ενώ πρόσφατα μιλήσαμε για ένα αινιγματικό tweet του General Manager του Houston, Daryl Morey, στη σελίδα του Hoop Fiction στο Facebook. Όλα τα σενάρια, οι υποθέσεις και τα σχόλια στα social media περιστρέφονται γύρω από ένα όνομα: Carmelo Anthony. Μια πιθανή έλευση του Melo θα είχε πολλές αγωνιστικές και μη συνέπειες. Εντός παρκέ, ο Carmelo προσθέτει κι αυτός στοιχεία που η έλλειψή τους πόνεσε τους Rockets στα περσινά playoffs. Αποτελεσματικό παιχνίδι στο post (σε περιπτώσεις που αυτό κριθεί απαραίτητο μιας και το post game δεν είναι μέρος του Moreyball), μια ακόμη επιλογή στην αδύναμη πλευρά της επίθεσης, εύκολο σκορ σε 1-on-1 καταστάσεις μισού γηπέδου. Η διαχρονική ραθυμία του στην άμυνα, στο χειρότερο δυνατό σενάριο, θα αποτελέσει συνέχεια της αντίστοιχου επιπέδου αμυντικής αδυναμίας του Ryan Anderson, μιας και ο τελευταίος θα είναι απίθανο να παραμείνει σε περίπτωση που ο Carmelo συνεχίσει στους Rockets. Εκτός παρκέ, η δημιουργία μιας τριάδας με Harden-Paul-Carmelo τοποθετεί άμεσα τον όρο superteam δίπλα στο logo του Houston, με αντίστοιχες απαιτήσεις για άμεσο αποτέλεσμα σε βάθος διετίας (o Carmelo είναι 33).  Αν η κίνηση ολοκληρωθεί (αποτελεί διακαή πόθο των οπαδών των Rockets), δεν μπορούμε παρά να φανταστούμε το εξής: ο Chris Paul με την μπάλα στην κορυφή, ο Anthony στην αδύναμη πλευρά της επίθεσης, οι διάδρομοι προς το καλάθι επικίνδυνα ανοιχτοί για τον James Harden, και ο Daryl Morey χαμογελαστός στις courtside seats του Toyota Center, να απολαμβάνει την αφομοίωση του midrange shot από την επανάσταση του Moreyball.

Αφήνοντας, όμως, το παραπάνω υποθετικό σενάριο, η ουσία κρύβεται στη νοοτροπία που δείχνουν οι Rockets με τον τρόπο που κινούνται το φετινό καλοκαίρι. Σε μια εποχή που το NBA έχει μετατραπεί σε σύμπαν των Golden State Warriors, η ομάδα του Houston προσπαθεί να τους νικήσει. Για τον Paul, η επιλογή των Rockets έχει ως απόλυτο στόχο το δαχτυλίδι. Για τον Harden, η συνεργασία με τον CP3 είναι η ευκαιρία να κατακτήσει όσα έχασε με τη φυγή του από την Oklahoma. Για τον D’ Antoni, η επιτυχία στο Houston θα αποτελέσει απόδειξη πως η φιλοσοφία του περί μπάσκετ είναι το ίδιο αποδοτική όσο και όταν εφαρμόστηκε με τον Steve Nash στους Phoenix Suns. Με τον Lebron εγκαταλειμμένο και τη Βοστόνη να αμφιταλαντεύεται για το πότε πρέπει να γίνει η τελική κίνηση που θα την κάνει ρεαλιστικό αντίπαλο των Warriors, η κατάκτηση της Δύσης μοιάζει να ισοδυναμεί με το δαχτυλίδι.