Παρατηρήσεις και σχόλια για το παιχνίδι του Ολυμπιακού απέναντι στη Maccabi.
————————————————————-
Η ήττα του Ολυμπιακού από την Armani, μαζί με τις διάφορες πτυχές που ανέδειξε, άφησε και μία επιπλέον ερώτηση να αιωρείται στην ατμόσφαιρα για μια περίπου εβδομάδα: αν ο Ολυμπιακός ηττήθηκε κατά κράτος από τους James-Nedovic, ποιες ήταν πιθανότητες να συμβεί κάτι ανάλογο με τους Pargo-Wilbekin;
Και καθώς περιμέναμε να γνωστοποιηθεί η επίλυση της υποσημείωσης που ήδη ξέραμε ότι υπήρχε στην παραπάνω ερώτηση, δηλαδή το αν θα αγωνιζόταν ο Pargo, ξαφνικά προέκυψε και δεύτερη: η συμμετοχή και του Wilbekin τέθηκε εν αμφιβόλω. Το σημαντικότερο match-up της αναμέτρησης, ο τρόπος δηλαδή που ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε τους δύο Αμερικανούς guards, είχε πλέον μπει εξ ολοκλήρου στη λίστα τραυματιών.
Τι έμενε στη Maccabi; Ό,τι κι αν ήταν, αρκούσε για διπλό στο ΣΕΦ; Απειλούνταν πλέον από κάτι ο Ολυμπιακός; Μια ενοχλητική οσμή διαδικαστικού παιχνιδιού άρχισε να αιωρείται…
…χωρίς να έχει σκεπάσει ακόμα το γήπεδο. Στο πρώτο πεντάλεπτο φάνηκε πως ίσως έχουμε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι. Ξεχωρίζουμε τρεις φάσεις απ’ αυτό το διάστημα:
1. Skip πάσα Σπανούλη
Η Maccabi ξεκίνησε πολύ επιθετικά στην άμυνα. Προσπάθησε να βάλει πίεση στους ballhandlers του Ολυμπιακού, θέλησε να αρνηθεί την εισαγωγική πάσα στα διάφορα play της ομάδας του Blatt, και έστειλε παγίδες κάθε φορά που κάποιος παίκτης του Ολυμπιακού, είτε έχοντας εμφανές mismatch είτε όχι, πλησίασε με πλάτη στο χαμηλό ποστ. Μέρος αυτής της τακτικής ήταν και τα hard hedge στα pick-n-roll, όπως φαίνεται παρακάτω:
Παρά το ότι σ’ αυτήν τη φάση ο Ολυμπιακός δεν σούταρε ούτε από ιδανικό σημείο ούτε και με τον ιδανικό παίκτη, οι προϋποθέσεις που δημιούργησε μαζί με το πόσο εύκολα αυτές έγιναν ορατές από τον Σπανούλη ήταν μια καλή ένδειξη για το τι θα ακολουθούσε τα υπόλοιπα 40 λεπτά. Ο Σπανούλης εδώ βρίσκει αμέσως την πάσα που υποτίθεται ότι μπορεί να κάνει μόνο αφού διαβάσει την άμυνα. Αν το hard-hedge της Maccabi δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να καθυστερήσει τη σκέψη του, ποιο είναι ακριβώς το αμυντικό πλεονέκτημα που παρέχει; Αρκεί ότι βγαίνει η μπάλα από τα χέρια του, αν βγαίνει για να δημιουργήσει ένα ελεύθερο σουτ;
Με άλλα λόγια, ο Ολυμπιακός ήταν ήδη έτοιμος γι’ αυτήν την αντιμετώπιση. Και πως θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά όταν μόλις μια βδομάδα πριν η Baskonia αμύνθηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τραγικά για την ίδια αποτελέσματα, τόσο που αργότερα αναγκάστηκε να αλλάξει σε ζώνη;
Στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας είχαμε κάνει κάποιες παρατηρήσεις για την τότε επιλογή του Martinez οι οποίες ισχύουν και για τη χθεσινή Maccabi:
“Ακόμα κι αν δεχτούμε πως η Baskonia έχει τα γρήγορα πόδια στο 4-5 για να ανταποκριθεί στην 2vs2 κατάσταση, υπήρχαν από την αρχή τρία θεωρητικά προβλήματα μ’ αυτήν τη στρατηγική: 1) ο Ολυμπιακός φέτος τρέχει συχνά δράσεις πριν ακόμα πάει σε pick-n-roll, κάτι που φέρνει την άμυνα υπό μεγάλη πίεση, καθώς πριν το hedge ενδέχεται να βρίσκεται ήδη σε μερική ανισορροπία, 2) έχει πολλούς και καλούς πασέρ σε κάθε θέση της πεντάδας (οπότε ακόμα κι αν η μπάλα φύγει από τον Σπανούλη ο κίνδυνος παραμένει) και 3) πρόκειται για άμυνα υπό την οποία ο Σπανούλης διαχρονικά παράγει μεγάλο μέρος των highlights του, δηλαδή για άμυνα που σπάνια αποδεικνύεται αποτελεσματική απέναντι του, πόσο μάλλον στο φετινό επιθετικό πλαίσιο του Ολυμπιακού.”
Η πρώτη φάση ήδη φανέρωσε μια πτυχή του παραπάνω αποσπάσματος —κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όπως θα δούμε παρακάτω, φανερώθηκαν και όλες οι υπόλοιπες, και όχι μόνο από μία φορά.
2. Η άμυνα της Maccabi
Αξίζει εδώ, ωστόσο, να δούμε πως έμοιαζε χθες η Maccabi αμυντικά σε μια πετυχημένη στιγμή της. Παρατηρήστε την παρακάτω φάση:
Στο πρώτο pick-n-roll του Σπανούλη, το hedge της Maccabi αναγκάζει τον αρχηγό του Ολυμπιακού να πατήσει το ημικύκλιο του κέντρου, τον νικά δηλαδή κατά κράτος. Στο δεύτερο pick-n-roll, που τώρα τρέχει ο Goss, το hedge μετατρέπεται σε στιγμιαία παγίδα, απαγορεύοντας στον Αμερικανό ακόμα και να ντριμπλάρει. Και οι δύο, Σπανούλης και Goss, παρά το ότι δεν πήραν τίποτα από τις δύο φάσεις, αναγνώρισαν αμέσως τις συνθήκες γι αυτό που ήταν κι έδωσαν την μπάλα, δεν επέμειναν σε κάτι που φαινόταν ότι δεν θα βγει.
Το εύστοχο σουτ του Παπανικολάου που ακολούθησε πρέπει να θύμισε σε πολλούς τα τρίποντα που πήρε ο Ολυμπιακός σε αντίστοιχες καταστάσεις την προηγούμενη εβδομάδα στη Χώρα των Βάσκων. Σ’ εκείνο το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός βρήκε 5 συνολικά τρίποντα από την τριάδα των Παπανικολάου-Toupane-Timma. Με την Armani δεν βρήκε κανένα. Χθες βρήκε άλλα πέντε.
Κατά κάποιο τρόπο, η μπάλα καταλήγει εδώ στον Παπανικολάου με τον ίδιο τρόπο που στην πρώτη φάση κατέληξε μετά από skip πάσα στον Πρίντεζη, απλώς τώρα κάνει μεγαλύτερη διαδρομή. Το κενό, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, είναι στο ίδιο σημείο, κι ο Ολυμπιακός βγάζει και τις δυο φορές ένα καλό σουτ.
Το σημαντικότερο στοιχείο σ’ αυτά τα τρίποντα είναι ότι η Maccabi, όπως αντίστοιχα και η Baskonia, ωθεί τον Ολυμπιακό να τα πάρει. Οι Ισραηλινοί αυτό ακριβώς έψαχναν: να μετακινήσουν την ευθύνη της δημιουργίας/εκτέλεσης στους forward της ομάδας του Blatt. Η Maccabi ήθελε αυτά τα σουτ, ειδικά όταν ήταν αποτέλεσμα αποτυχημένης προσπάθειας του Ολυμπιακού να δημιουργήσει κάτι με τους guards του, όπως συνέβη στη φάση που παραθέσαμε. Το ότι ακόμα και σε φάσεις που η άμυνα λειτούργησε σε ικανοποιητικό βαθμό ο Ολυμπιακός βρήκε τόσο καλά σουτ (εδώ ανεπαρκής close out του Roll, με τον οποίο έτσι κι αλλιώς ο Παπανικολάου έχει υψομετρική διαφορά) ήταν το δεύτερο στοιχείο που θα έπρεπε να μας είχε προϊδεάσει για την εξέλιξη του αγώνα.
3. Κίνηση υπό εξαφάνιση
Πως φανταζόταν κανείς την επίθεση της Maccabi χωρίς τον Wilbekin; Η απάντηση μόνο δύσκολη δεν ήταν:
Αργή και στατική. Περισσότερες ντρίμπλες απ’ ότι πάσες. Πολλά isolation. Πολλά λάθη. Πολλές βιαστικές ή τραβηγμένες επιλογές. Απουσία κίνησης ή, όταν κίνηση υπήρχε, απουσία συγχρονισμού. Όλα αυτά, κι όλα όσα εύκολα μπορεί κανείς να προσθέσει, ήταν εκεί για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού.
Στην αρχή μόνο, όπως και σε μερικές ακόμα διάσπαρτες φάσεις στο υπόλοιπο παιχνίδι, είδαμε τα παραπάνω στοιχεία να αναστέλλονται και τη Maccabi να τηρεί στοιχειώδεις αρχές spacing, δείχνοντας ταυτόχρονα μια προθυμία στο να κυκλοφορήσει την μπάλα και να κινήσει όσους βρίσκονταν μακριά από αυτήν.
Οι καλές τοποθετήσεις των παικτών της σε αυτήν τη φάση, μαζί με τη γρήγορα εκτελεσμένη handoff συνεργασία, φέρνουν την άμυνα του Ολυμπιακού σε επιφυλακή. Οι παίκτες του τελευταίου, έχοντας διαγνώσει το κενό που δημιουργήθηκε στον άξονα, κλείνουν από δυνατή κι αδύνατη πλευρά, προσπαθώντας να απομακρύνουν έναν κίνδυνο (είτε layup, είτε πάσα στον ψηλό) που φαίνεται έτοιμος να εκδηλωθεί. Η Maccabi διαβάζει αμέσως την κατάσταση και βγάζει ένα εύκολο τρίποντο στη γωνία.
Αλλά η παραπάνω φάση ήταν απλά μια εξαίρεση στον κανόνα. H πλήρης αποτυχία της Maccabi χθες να βγάλει παραγωγικές επιθετικές καταστάσεις αντανακλάται, μεταξύ πολλών άλλων, και στην εμφάνιση του Roll, ο οποίος μέχρι το χθεσινό παιχνίδι ήταν πάρα πολύ καλός δίπλα στον Wilbekin (εκτελεστικά και δημιουργικά). Στην ερώτηση του αν μπορεί να σταθεί και χωρίς τον βασικό PG του η απάντηση που μας έδωσε ήταν απογοητευτική. Σκόραρε για πρώτη φορά στα μέσα της τελευταίας περιόδου και σε κανένα σημείο του αγώνα δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα αυξημένα ball-handling καθήκοντά που είχε.
Κατά μία έννοια, μας παρείχε και μια καλή υπενθύμιση για τη διαφορά μεταξύ βασικού και εναλλακτικού δημιουργού: έχοντας συνηθίσει στην πολυτέλεια που προσφέρει η προσοχή που τραβάει ο Wilbekin, όταν ξαφνικά μια ολόκληρη άμυνα προσαρμόζεται πάνω σου όλα όσα ήξερες ως δεδομένα αλλάζουν την ίδια στιγμή. Δεν είναι μια μετάβαση που πολλοί παίκτες μπορούν να διαχειριστούν. Ο Roll δεν το έκανε σε κανένα σημείο.
Σε αυτό το σημείο μπορούμε να πιστώσουμε στον Spahija την σχετικά καλή αρχή της ομάδας του, καθώς είναι μάλλον εμφανές ότι είχε δουλέψει και προετοιμάσει αυτές τις εναρκτήριες κατοχές. Όσο, ωστόσο, ο αγώνας εξελισσόταν και η επίδραση των πρώτων οδηγιών του Spajiha άρχισε να ξεφτίζει, οι παίκτες της Maccabi δεν έδειχναν να εμπιστεύονται κάποιο πλάνο, παρά μόνο τα ένστικτά τους. Το ελαφρυντικό είναι προφανές: η απουσία του Wilbekin έβαλε τη Maccabi σε μια κατάσταση της οποία λίγες ομάδες θα μπορούσαν να διαχειριστούν με επιτυχία, ακόμα κι αν η δυσλειτουργία έδειξε θέματα που ήδη σε κάποιο βαθμό υπήρχαν κι είναι αδύνατον απλώς να εξαφανιστούν με την επάνοδο του Αμερικανού.
Αυτά, ωστόσο, ισχύουν για την επίθεση. Στην άμυνα, ελαφρυντικά για τον Spahija δεν υπάρχουν, αφού η επιλογή του για επιθετική άμυνα και hard-hedge στα pick, όπως είχε διαφανεί ξεκάθαρα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Baskonia, απλώς δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Ο Spajiha διατήρησε αυτήν την άμυνα για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού, δίνοντας στον Ολυμπιακό απλόχερα καταστάσεις που φέτος είναι χτισμένος να αντιμετωπίσει.
Πάμε να δούμε μερικά παραδείγματα.
Τι ακριβώς συμβαίνει στην παραπάνω φάση; Αργεί να βγει το hedge, φέρνοντας όλη την άμυνα εκτός ισορροπίας; Ή ο Σπανούλης αντιδρά αμέσως, τόσο που το hedge απλά δεν τον προλαβαίνει;
Κι αν ο Σπανούλης δεν σούταρε, κανείς μπορεί εύκολα να φανταστεί, αν το σώμα του είχε λίγο διαφορετική φορά, πως θα μπορούσε να είχε πασάρει σε κάθε έναν από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του: ο Goss είναι ελεύθερος λόγω της μισο-βοήθειας που δίνεται από τη δυνατή πλευρά, ο Πρίντεζης άνετα θα μπορούσε να πάρει την μπάλα στο short-roll και να τελειώσει με το γνωστό runner, ο Toupane ακόμα θα μπορούσε να έχει έρθει στη θέση του Παπανικολάου (ή του Πρίντεζη, στην πρώτη φάση) που περιγράψαμε παραπάνω.
Αυτός είναι ένας εναλλακτικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να περιγράψουμε μια αποτυχημένη άμυνα: όχι οι πόντοι που δέχεται, αλλά οι δεύτερες επιλογές που έχει αφήσει ανοιχτές, όλες εκείνες οι πιθανότητες που δεν κατάφερε να αποκλείσει, καθιστώντας τον τρόπο με τον οποίο δέχτηκε καλάθι ένα γεγονός που θα μπορούσε να έχει συμβεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Κι εδώ ένας τρόπος που δεν εμφανίζεται στην παραπάνω φάση, αλλά ήταν δεδομένο ότι θα βλέπαμε κάποια στιγμή, τον Ολυμπιακό δηλαδή να βρίσκει εύκολο layup από την ικανότητα του Σπανούλη να μετακινείται σε όποια πλευρά θέλει αυτός, χτυπώντας την άμυνα στο πιο ευάλωτό της σημείο (σαν σκακιστής που επιλέγει ένα απροσδόκητα επιθετικό άνοιγμα):
Τέτοιες φάσεις, βέβαια, είναι μια ένδειξη για το πόσο χαμηλό βαθμό παίρνει η Maccabi γι’ αυτό που προσπάθησε να εφαρμόσει, ξεχνώντας για μια στιγμή αν αυτό ήταν η σωστή ή λάθος επιλογή. Όταν η άμυνά σου τρυπάει με τον τρόπο που γίνεται στο παραπάνω στιγμιότυπο, όταν η πρώτη γραμμή σχεδόν εξαφανίζεται κι η δεύτερη δεν φαίνεται να υπάρχει πουθενά, είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πολύ βαθύτερα θέματα από την εκάστοτε στρατηγική που επιλέγεται.
Εδώ ακόμα μία φάση όπου ο Σπανούλης σπάει πολύ εύκολα την αμυντική τακτική της Maccabi, εκμεταλλευόμενος την απόσταση μεταξύ προσωπικού του αμυντικού και του αντίπαλου ψηλού, δημιουργώντας κατάσταση 4vs5. Ακόμα κι αν κινδυνεύει να χάσει την ντρίμπλα του, ακόμα κι αν τελικά ο Ολυμπιακός δεν βρίσκει καλάθι, το hard-hedge της Maccabi έχει επιλεχθεί ακριβώς από το να αποτρέψει τον Σπανούλη να βρεθεί σε εκείνο το σημείο.
Κανείς θα έχει παρατηρήσει πως κάθε μία από τις τρεις φάσεις που έχουμε βάλει συνέβη στη δεύτερη περίοδο, αν και το hard-hedge της Maccabi είχε εμφανιστεί ήδη από την πρώτη φάση του παιχνιδιού. Η παρατήρηση είναι προφανής: ο Spahija σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο δεν άλλαξε την άμυνά του. Τι κάνει λοιπόν στο δεύτερο; Τι κάνει στη τρίτη περίοδο, όταν στη δεύτερη με τη συγκεκριμένη άμυνα είχε δεχτεί 27 πόντους χάνοντας κάθε ίχνος του μομέντουμ που κέρδισε στην αρχή του παιχνιδιού;
Εδώ είναι η πρώτη φάση της τρίτη περιόδου:
Ο Ολυμπιακός έτσι δεν αντιμετώπισε στο δεύτερο ημίχρονο μια κατάσταση στην οποία έπρεπε να προσαρμοστεί. Συνέχισε απλώς να αποκωδικοποιεί εύκολα τα δεδομένα που του επέτρεψαν να πετύχει 45 πόντους στο πρώτο ημίχρονο ή, αν προτιμάει κανείς, τα ίδια αμυντικά κενά που του προσέφεραν μια διαφορά ασφαλείας απέναντι στη Baskonia.
Τόσο πολύ μάλιστα εξοικειώθηκε ο Ολυμπιακός με την άμυνα της Maccabi, που ο Toupane φάνηκε εδώ χαρισματικός δημιουργός:
Ο Ολυμπιακός, όπως θα περίμενε κανείς, ανέβασε τη διαφορά σ’ αυτό το διάστημα και ουσιαστικά τέλειωσε και τον αγώνα στην τρίτη περίοδο. Οι προσπάθειες της Maccabi να επιστρέψει, παρά το ότι κατέβασε σχετικά γρήγορα τη διαφορά σε μονοψήφια νούμερα, δεν είχαν σε καμία στιγμή την ένταση μιας δυνητικής ανατροπής. Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός νίκησε ευκολότερα απ’ όσο δείχνει το τελικό σκορ.
Μικρά-Μικρά
– Ξεκινάμε με μια υποσημείωση στην προηγούμενη παράγραφο: όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια του, υπήρξαν χθες στιγμές που ο Ολυμπιακός λειτούργησε αμυντικά ως σύνολο που υπερβαίνει τα ατομικά αμυντικά χαρακτηριστικά των παικτών του. Υπήρξαν όμως και πολλές φάσεις που ο Ολυμπιακός λειτούργησε όπως κανείς θα περίμενε βάσει αυτών των χαρακτηριστικών, αποτυγχάνοντας ουσιαστικά σε όσα σημεία χρειάστηκε να ελέγξει το παιχνίδι από την άμυνά του. Αυτό χθες δεν στοίχισε, απλά ο Ολυμπιακός δεν έδειξε στο συγκεκριμένο τομέα κάποια βελτίωση. Τα σκληρά αμυντικά (και όχι μόνο) τεστ, στο μεταξύ, ξεκινάνε από την επόμενη βδομάδα.
– Ο Goss δημιούργησε πάρα πολλά προβλήματα στην άμυνα της Maccabi, αλλά το έκανε και πολύ εύκολα. Παίκτες εκτός θέσης, λάθος τοποθετήσεις, έλλειψη επικοινωνίας —τέτοιες ήταν η πλειοψηφία των καταστάσεων στις οποίες ο Goss έβαλε τους περισσότερους από τους 14 πόντους του (οι περισσότεροι στα πρώτα δευτερόλεπτα των επιθέσεων του Ολυμπιακού). Στα επόμενα παιχνίδια θα χρειαστεί να ιδρώσει πολύ περισσότερο για να φτάσει στην ίδια παραγωγή, και θα κληθεί να σκοράρει και από την περιφέρεια.
– Ο Toupane μέχρι τώρα σε δυο παιχνίδια ήταν εντυπωσιακός και σε δύο εξαφανισμένος. Είμαστε σε αναμονή μεγαλύτερου δείγματος για να δούμε ποια από τις δύο καταστάσεις θα είναι πιο αντιπροσωπευτική στη συνέχεια της σεζόν.
– Ο Πρίντεζης διανύει περίοδο κατά την οποία είναι αρκετά διστακτικός από το τρίποντο, τάση που έχει εμφανιστεί σε διάφορες περιόδους της καριέρας του. Τα επόμενα παιχνίδια μπορούν είτε να τον ωθήσουν στο να σουτάρει ξανά με τη μέγιστη αυτοπεποίθηση είτε να το κάνουν χειρότερο.
– Ο υπέροχος κύριος Βεζένκοφ.
Μετά τον Blatt, ο Βούλγαρος forward φαίνεται μέχρι τώρα να είναι το μεγαλύτερο κέρδος του Ολυμπιακού από τις καλοκαιρινές αλλαγές στο ρόστερ του. Με τα στοιχεία που μέχρι στιγμής δείχνει να διαθέτει, η ερώτηση δεν είναι πλέον αν μπορεί να καλυφθεί η έλλειψη αθλητικότητάς του, αλλά πως μπορεί να καλυφθεί.
Δύο φάσεις από το χθεσινό παιχνίδι που υπογραμμίζουν το σπάνιο πακέτο που προσφέρει από το 4:
Το πρόγραμμα του Ολυμπιακού στις πρώτες αγωνιστικές δεν ήταν σε καμιά περίπτωση εύκολο, αλλά, κατά μία έννοια, μπορεί να χαρακτηριστεί προπαρασκευαστικό: ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε ούτε με κάποιον από τους τρεις της πρώτης ταχύτητας (Ρεαλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ) ούτε είχε παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Τα βρίσκει όλα μπροστά του τις επόμενες βδομάδες. Κάθε στοιχείο στο παιχνίδι του θα δοκιμαστεί πλέον στο υψηλότερο επίπεδο.
*Κεντρική φωτογραφία: rednews.gr
Hoop Fiction 
Leave a Reply