The Last Dance – Episodes 5/6: Jordan και Pippen εναντίον Kukoc

“Κατάλαβα πως έπρεπε να κερδίσω τον σεβασμό. Έμπαινα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Πρέπει απλά να εκμηδενίσεις την περηφάνια σου.”

Από την Δευτέρα 20 Απριλίου και για ακόμα τέσσερις Δευτέρες μέχρι τις 18 Μάη προβάλλονται τα επεισόδια του ντοκιμαντέρ “The Last Dance” (στην Ελλάδα είναι διαθέσιμα στην πλατφόρμα του Netflix).

Επιχειρούμε να εμβαθύνουμε στα όσα πραγματεύεται η κάθε δυάδα επεισοδίων μέσω δημοσιεύσεων στην σελίδα μας στο Facebook και, κάθε Κυριακή βράδυ, πριν η επόμενη δυάδα βγει στον αέρα, δημοσιεύουμε το σύνολο όσων αναζητήσαμε σε ένα ενιαίο κείμενο. Για τα επεισόδια 5 και 6, παραθέτουμε μερικές σημειώσεις που καταγράψαμε κατά την διάρκεια της παρακολούθησής τους:

-Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, ο Jordan και ο Pippen δεν ήθελαν να διαλύσουν τον Kukoc. Ήθελαν να διαλύσουν τον Jerry Krause.

-Θα θέλαμε να έχουμε δει περισσότερα για τη σχέση Jordan – Kobe. Είναι η οπτική του Jordan για τον Bryant μια σπάνια ευαίσθητη πτυχή όσων ξέρουμε γι’ αυτόν, κάτι σαν να ξεχώρισε τον Bryant επειδή είδε κάποιον που του θύμισε τον νεότερο εαυτό του;

-Το ότι θα θέλαμε να δούμε περισσότερα επεκτείνεται σε κάθε θέμα με το οποίο καταπιάνεται το ντοκιμαντέρ, το οποίο στην ουσία προσφέρει μερικές πολύ βασικές πληροφορίες χωρίς να εμβαθύνει σε πτυχές και πληροφορίες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Για παράδειγμα, θα προτιμούσαμε να έχει αφιερωθεί περισσότερος χρόνος στο rivalry των Bulls με τους Knicks ή στο ποιο ήταν το status του Barkley εκείνη την εποχή, παρά να υπάρχει ένα συνεχές μπρος-πίσω που δυσκολεύει τον θεατή, ιδιαίτερα αυτόν που δεν είναι εξοικειωμένος με το χρονικό των γεγονότων.

-H κίνηση του Jordan να τοποθετήσει την αμερικανική σημαία πάνω από το σήμα της Reebok υπογραμμίζει το πόσο στυγνά διαχειριζόταν το image του σε όρους marketing.

-Αν κάποιος παρακολουθήσει τους τελικούς του 1993, τότε συνειδητοποιεί πως ο Barkley θα είχε κερδίσει απέναντι στον οποιονδήποτε. Εκτός από τον Jordan. 

-Ένα από τα πιο θετικά στοιχεία όσο το ντοκιμαντέρ προσεγγίζει χρονολογικά το τέλος της σεζόν 1997-98 είναι τα περισσότερα πλάνα από τα αποδυτήρια και τους χώρους που δεν ήταν προσβάσιμοι για κοινό και δημοσιογράφους, κι αυτό επειδή οι παίκτες ένιωθαν πλέον εξοικειωμένοι με την παρουσία του τηλεοπτικού συνεργείου το οποίο βρισκόταν ανάμεσά τους από την εκκίνηση της σεζόν.

Pippen και Jordan εναντίον Kukoc (κι αυτό δεν συνέβη μόνο στην Βαρκελώνη)

Ακόμα κι αν μια βδομάδα πριν η Dream Team αντιμετωπίσει την Κροατία στα πλαίσια του τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης ο Pippen δήλωνε πως το να αντιμετωπίσει τον Kukoc δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, οι δηλώσεις του μετά το παιχνίδι ήταν πολύ διαφορετικές (οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν τους Κροάτες με διαφορά 33 πόντων και ο Kukoc ήταν ουσιαστικά εκτός αναμέτρησης εξαιτίας της ασφυκτικής πίεσης που δέχτηκε από Jordan και Pippen): 

“Το περίμενα για πολύ καιρό. Απλά δεν ήθελα να το προβάλλω τόσο πολύ. Ήξερα πως θα γράφατε γι’ αυτό στις εφημερίδες.”

Όλα είχαν να κάνουν με τον general manager των Bulls και τις αποφάσεις του –ο Kukoc ήταν απλά το εξιλαστήριο θύμα της διαμάχης του Jordan και του Pippen με τον Jerry Krause, κι όταν οι Κροάτες συνάντησαν την Dream Team δεν είχε ιδέα για το τι επρόκειτο να αντιμετωπίσει. Ο Krause είχε επιλέξει τον Kukoc με το 29ο pick στον δεύτερο γύρο του draft το 1990 (επιλογή για την οποία ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος μιας και θεωρούσε πως αποτελούσε απόδειξη του επιπέδου του ως scout), ενώ είχε φροντίσει να υπάρχουν περιθώρια στο salary cup για να προσφέρει στον Κροάτη ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο (σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ο Kukoc θα υπέγραφε για πέντε χρόνια αντί δεκαέξι εκατομμυρίων δολαρίων). 

Το δεδομένο που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ήταν το ότι ο Kukoc δεν ήθελε να παίξει αμέσως στους Bulls. Ο Krause προσπαθούσε να πείσει τον Kukoc από το 1991 μέχρι το 1993  (σ’ αυτό έπαιζε οπωσδήποτε ρόλο το μεγάλο συμβόλαιο του Kukoc με την Benetton, ήταν της τάξης των 2,2 εκατομμυρίων δολαρίων), κι αυτό προκάλεσε την δυσαρέσκεια των stars του Chicago –δεν ήταν μόνο ότι ο Krause ασχολούνταν τόσο έντονα με έναν Ευρωπαίο που δεν είχε καμιά εμπειρία στο NBA, αλλά η επιθυμία του να τον υπογράψει συνέβαλε και στο να προταθεί ένα χαμηλό συμβόλαιο στον Pippen το 1991 (μία σημαντική πληροφορία είναι πως ο Pippen συμφώνησε επειδή ήθελε να εξασφαλιστεί οικονομικά, παρά το ότι οι ατζέντηδές του τον είχαν συμβουλεύσει να μην το κάνει). Ακόμα κι όταν ο Pippen επιχείρησε να προτείνει ένα είδος επαναδιαπραγμάτευσης, ο Krause αρνήθηκε επειδή δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που προόριζε για τον Kukoc.

Στο βιβλίο “The Jordan Rules” του Sam Smith, καταγράφονται μερικά χαρακτηριστικά περιστατικά από την σεζόν 1990-91 σχετικά με την ένταση που υπήρχε εντός του οργανισμού των Bulls εξαιτίας της κατάστασης με τον Kukoc. Επειδή ο Kukoc είχε μάθει πως δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στους παίκτες των Bulls, ο Krause είχε αναθέσει στον Bill Cartwright, τον center των Bulls, να τηλεφωνήσει στον Kukoc για να τον διαβεβαιώσει πως δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Με την συζήτηση φάνηκε πως ο Kukoc ήταν αρνητικός στο να συνεχίσει στους Bulls, ενώ όταν ο Cartwright του είπε πως θα του τηλεφωνούσε ο ίδιος ο Jordan, ο Kukoc απάντησε πως έπρεπε να ξεχάσουν κάτι τέτοιο, ξεκαθαρίζοντας έτσι πως δεν θα πήγαινε στο Chicago. Την ίδια περίοδο, ο Krause παραχώρησε μια συνέντευξη στο ημίχρονο ενός αγώνα και ρωτήθηκε σχετικά με τον Κροάτη. Όταν η κάμερα επέστρεψε στον Marv Albert, τον δημοσιογράφο που έκανε την περιγραφή του αγώνα, αυτός αμφισβήτησε τα όσα είχε πει ο Krause αναφέροντας πως είχε ακούσει ότι κάποιοι παίκτες των Bulls δεν ήθελαν τον Kukoc στο roster. Ο Krause ήταν πολύ εκνευρισμένος με αυτό που είπε ο Albert, όμως δεν γνώριζε πως πριν το παιχνίδι κάποιοι δημοσιογράφοι είχαν ρωτήσει τον Jordan και τον Pippen για την απόφαση του Kukoc να μην παίξει στο Chicago –ο Albert απλώς μετέφερε τις απαντήσεις των δυο τους, με τον Jordan να έχει πει πως επιτέλους κάποιοι που αξίζουν περισσότερα χρήματα θα τα πάρουν και τον Pippen να κινείται σε αντίστοιχο ύφος δηλώνοντας πως ίσως ήταν η ώρα να πάρει ένα καινούριο συμβόλαιο. 

Ακόμα κι όταν ο Kukoc πήγε τελικά στο Chicago έχοντας αποδείξει ποιος είναι την δεύτερη φορά που συνάντησε την Dream Team στην Βαρκελώνη (ο Κροάτης πέτυχε 16 πόντους και μοίρασε 9 assists και ο Jordan είχε παραδεχθεί πως στο παιχνίδι του χρυσού μεταλλίου ο Kukoc ήταν διαφορετικός και απέδειξε πως μπορεί να σταθεί στο κορυφαίο επίπεδο), η ένταση ήταν εκεί και έπρεπε να αποδείξει τα πάντα από το μηδέν. Σύμφωνα με το βιβλίο “Autumns in the Garden” του Ira Berkow, o Pippen είχε εκφράσει ξανά την δυσαρέσκειά του για τον Kukoc και προσπαθούσε να τον δυσκολέψει στις προπονήσεις (κάποιοι βέβαια έλεγαν πως ήταν απλά το competitive spirit που διαχρονικά υπήρχε στις προπονήσεις του Chicago όμως αυτό που αντιμετώπιζε ο Kukoc ήταν εκτός αυτού του πλαισίου), ενώ είχε σχολιάσει πως δεν τον πείραζε να πληρώνεται λιγότερο από τον Horace Grant αλλά δεν ήθελε να πληρώνεται λιγότερο από τον Kukoc. Το σκληρό περιβάλλον στο οποίο έπρεπε να επιβιώσει ο Κροάτης επιβεβαιώνεται από πολλές πλευρές. Όπως έχει πει ο Kukoc και κάποιοι συμπαίκτες του, ο Jordan και ο Pippen τον αποκαλούσαν “Jerry’s guy”. Κι ενώ ακόμα και ο Jim Cleamons, επί χρόνια assistant και άμεσος συνεργάτης του Phil Jackson, είχε πει πως αυτό που αντιμετώπιζε ο Κροάτης ήταν άδικο, το σχόλιο του Kukoc για την κατάσταση ήταν το εξής:

“Κατάλαβα πως έπρεπε να κερδίσω τον σεβασμό. Έμπαινα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου. Πρέπει απλά να εκμηδενίσεις την περηφάνια σου.”

Ο Kukoc για τα τις προσαρμογές που χρειάστηκαν και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν ξεκίνησε να παίζει στους Bulls

«Για να παίξω στους Bulls, έπρεπε να αλλάξω εντελώς το παιχνίδι μου. Ήμουν αυτό που ήταν ο Scottie. Έκανα στην Ευρώπη αυτό που έκανε ο Scottie στους Bulls. Στους Bulls έπρεπε να παίξω power forward, κι ήταν μια θέση στην οποία δεν είχα παίξει ποτέ. Ήξερα συγκεκριμένους παίκτες που μπορούσαν να με αιματοκυλίσουν με την δύναμή τους όταν ήμουν στην άμυνα. Μπορούσαν να με καταστρέψουν. Οπότε εγώ έπρεπε να το κάνω στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Ο Michael, ο Scottie, και ο Dennis δεν άλλαξαν. Αντί να μου πει κάποιος “OK, σε εμπιστεύομαι”, ο Tex μου έλεγε να μην σουτάρω και να μην ντριμπλάρω πολύ. Νομίζω πως αυτό με κηλίδωσε αν κοιτάξεις μόνο τους αριθμούς. Κέρδιζα πρωταθλήματα αλλά δεν έβαζε 14-15 πόντους. Έλεγαν πως ο Radja σκοράρει περισσότερο, πως δεν είμαι All-Star. Εντωμεταξύ, πως μπορεί μια ομάδα να πετυχαίνει 72 νίκες με μόνο δύο All-Stars όταν άλλες ομάδες έχουν τρεις ή τέσσερις και δεν μπαίνουν καν στα playoffs; Είμαι εντάξει μ’ αυτό. Μου αρκεί πως ήμουν με τους νικητές.

Σκεφτόμουν πάντα το NBA. Παίζαμε με την εθνική και κερδίζαμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, κερδίζαμε την Ρωσία. Οπότε όλοι βρεθήκαμε στο draft. Πρώτα πήγε ο Drazen και μετά ο Vlade. Κάποιοι πήγαν και δεν έπαιξαν ποτέ, όπως ο Volkov και ο Paspalj. Το πρόβλημα ήταν πως υπήρχε φόβος και δεν έδιναν ευκαιρίες. Ήρθα στις Ηνωμένες Πολιτείες και έπρεπε να κουβαλάω τις βαλίτσες και τα donuts, και μου έλεγαν πώς να ντριμπλάρω και προς τα που να πασάρω. Και μετά υπήρχαν οι ερωτήσεις που έκαναν οι δημοσιογράφοι και τα σχόλια από συμπαίκτες. Ερωτήσεις όπως: “μπορεί όντως να παίξει;”, ή “αξίζει να είναι παίκτης των Bulls;”, ή “αυτός ο αδύνατος Γιουγκοσλάβος κομμουνιστής πιστεύει πως είναι καλός”. Όταν, όμως, σκέφτομαι το πως είναι η κατάσταση σήμερα και το πως εξελίχθηκαν όλα με πολλούς παίκτες εκτός Ηνωμένων Πολιτειών να έρχονται στο NBA, όταν βλέπω παίκτες με την αναγνωρισιμότητα του Nowitzki, του Parker, ή του Ginobili, τότε ξέρω τι ήταν αυτό που κάναμε. Δεν μας πίστευαν τότε, αλλά εμείς σπάσαμε τον πάγο. Είναι σκληρό να είσαι ο πρώτος. Κάποιος πρέπει να το κάνει, και ξέρουμε πως το κάναμε πιο εύκολο για τους επόμενους. Και τώρα βλέπεις πως το μπάσκετ είναι παγκόσμιο παιχνίδι.

 

Έβλεπα το San Antonio να παίζει και αναγνώριζα συστήματα της Ρωσίας και της Γιουγκοσλαβίας. Γι’ αυτό νομίζω πως ο Popovich ήταν μπροστά από την εποχή του. Ποτέ δεν ήταν απρόθυμος να υιοθετήσει τέτοια συστήματα και τέτοιους παίκτες. Τώρα μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις μια τέτοια νοοτροπία σε μια ομάδα. Αλλά μπορούσαν τότε να πουν στον Jordan να μου δώσει την μπάλα; Μπορείς να φανταστείς να λένε στον Ewing και στον Starks να δώσουν την μπάλα σ’ έναν Ευρωπαίο; Ο Popovich, όμως, πήγε στην Ευρώπη και είδε.

Ο Nowitzki ήταν seven-footer και σούταρε από μακριά. Ο Radja το ίδιο. Ο Divac πάσαρε από το high post. Αυτό που με κάνει χαρούμενο είναι το ότι αποδείξαμε πως γνωρίζουμε το παιχνίδι. Υπήρχε ο Otis Thorpe, o Oakley, και ο Malone. Δεν είναι προσβολή, αλλά δεν ήταν επιδέξιοι μπασκετμπολίστες. Δεν μπορούσαν να τρέξουν μια επίθεση. Ήταν δυνατοί, ήταν αμυντικοί, ήταν rebounders. Τότε ήρθαμε εμείς. Δεν μπορούσαμε να τους κερδίσουμε με την αθλητικότητά μας. Αλλά τους κερδίσαμε με fundamentals και επιδεξιότητα. Δεν ντριμπλάραμε για να τους περάσουμε ή να καρφώσουμε πάνω τους. Αλλά κάναμε πολλά screens, πασάραμε σωστά και ντριμπλάραμε λίγο προσπαθώντας να βρούμε τον σωστό παίκτη στο σωστό σημείο.

Δεν θέλω να πω ποιος ήταν, αλλά όταν ήμουν στους Bulls ένας point guard με πλησίασε και μου είπε ότι του κλέβω το ψωμί. Δεν κατάλαβα την έκφραση και τον ρώτησα τι εννοούσε. Του είπα πως θα του δίνω την μπάλα αν τρέξει το γήπεδο και είναι σε καλή θέση για να σουτάρει. Μου είπε πως δεν κατάλαβα. Ήταν point guard κι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να μοιράζει κατά μέσο όρο έναν συγκεκριμένο αριθμό assists. Κι επειδή εγώ πάσαρα καλά σήμαινε πως του έκλεβα το ψωμί. Οπότε καταλαβαίνετε πως στην αρχή ήταν δύσκολο για μένα. Αν πάρω το rebound και έχω μπροστά μου ανοιχτό γήπεδο γιατί να ψάξω εσένα που ίσως είσαι σε θέση για αιφνιδιασμό και πρέπει να σταματήσεις; Απλά τρέξε και θα σε βρω για να σουτάρεις ελεύθερος. Αλλά δεν έβλεπαν έτσι το παιχνίδι.»

 

Πηγές:

-Sam Smith, “The Jordan Rules”, Simon & Schuster

-Skip Myslenski, “It’s Scottie Pippen over Toni Kukoc in the Olympics – by a knockout”, Chicago Tribune

-Jay Patt, “Remembering Scottie Pippen’s annihilation of Toni Kukoc at 1992 Olympics”, Blog A Bull

-Ira Berkow, “Autumns in the Garden”, Triumph Books

-Sam Smith, “THE OVERLOOKED STAR THAT IS TONI KUKOC”, NBA