Τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Marcus Foster και μερικές παρατηρήσεις σχετικά με το πλαίσιο ένταξής του στο roster του Παναθηναϊκού. 

Ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την απόκτηση του Marcus Foster για τα επόμενα 1+1 χρόνια και παρακάτω θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε την αγωνιστική ταυτότητα του Αμερικανού.

Το ιστορικό

Ο Foster γεννήθηκε στην Wichita Falls του Texas και έπαιξε μπάσκετ στο Hirschi High School. Συνέχισε στο κολέγιο παίζοντας για τους Kansas State Wildcats από το 2013 μέχρι το 2015, όμως μετά από μια απογοητευτική sophomore σεζόν (κι ενώ είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες ως rookie) ο προπονητής των Wildcats τον αποδέσμευσε. Ο Foster επέλεξε να συνεχίσει στο πανεπιστήμιο του Creighton λόγω της καλής σχέσης του με τον προπονητή Greg McDermott, κι έτσι ολοκλήρωσε την πορεία του στο κολεγιακό μπάσκετ παίζοντας για τους Creighton Bluejays από το 2016 μέχρι το 2018 (έμεινε υποχρεωτικά εκτός την σεζόν 2015-16 λόγω της μεταγραφικής πολιτικής του NCAA). Ο Αμερικανός δεν επιλέχθηκε στο draft του 2018, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Wonju DB Promy παίζοντας στο πρωτάθλημα της Νότιας Κορέας την σεζόν 2018-19, ενώ μόλις τελείωσε το νοτιοκορεατικό πρωτάθλημα συμφώνησε να ολοκληρώσει την σεζόν στον Λίβανο με την Champville. Την σεζόν 2019-20, ο Foster έπαιξε στο Ισραήλ για την Hapoel Holon η οποία συμμετείχε στο Basketball Champions League. 

Οι αριθμοί  

Πέρσι, σε 20 αναμετρήσεις για το πρωτάθλημα του Ισραήλ (βασικός στις 17), ο Foster είχε 20.15 πόντους, 3.4 assists για 2.20 λάθη, 3.45 rebounds, 0.85 κλεψίματα, και 0.2 blocks.

Δίποντα: 58% (4.55 εύστοχα ανά 7.8 προσπάθειες)

Τρίποντα: 42.3% (2.6 εύστοχα ανά 6.15 προσπάθειες)

Ελεύθερες βολές: 73.9% (3.25 εύστοχες ανά 4.40 προσπάθειες). 

Σε 14 αναμετρήσεις για το Basketball Champions League (βασικός στις 12), ο Αμερικανός είχε 17.8 πόντους, 3.8 assists για 2 λάθη, 2.9 rebounds, 1.1 κλεψίματα, και 0.1 blocks. 

Δίποντα: 61.9% (5.2 εύστοχα ανά 8.4 προσπάθειες)

Τρίποντα: 35.4% (2 εύστοχα ανά 5.6 προσπάθειες)

Ελεύθερες βολές: 73.1% (1.4 εύστοχες ανά 1.9 προσπάθειες) 

Το αγωνιστικό προφίλ 

Μερικές ερωτήσεις που μπορούν να διατυπωθούν μετά την ένταξη του Αμερικανού στο roster του Παναθηναϊκού είναι οι εξής:

Ποια στοιχεία συνθέτουν το επιθετικό του προφίλ; Τι περιμένουμε από τον Foster ως περιφερειακό εκτελεστή και τι ως slasher; Πως διαχειρίζεται τις επαφές στη διείσδυση; Επίσης, υπάρχει το υπόβαθρο για να συνεισφέρει σε επίπεδο δημιουργίας;

Αντίστοιχα για την άμυνα, θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο επίπεδο αθλητικότητας που θα αντιμετωπίσει στην Ευρωλίγκα; Πως μεταφράζονται οι περιορισμοί του σε ύψος και wingspan; Είναι ικανός 1-on-1 αμυντικός; Και σε ποιον βαθμό αντιλαμβάνεται μια επίθεση εν εξελίξει ώστε να ανταποκριθεί στα rotations που θα προκύψουν;

Στην επίθεση

Εκτιμώντας πως ο Foster, τουλάχιστον στην εκκίνηση της σεζόν, θα ενταχθεί στο επιθετικό πλαίσιο του Παναθηναϊκού χωρίς ιδιαίτερες δημιουργικές ευθύνες, χρειάζεται αρχικά να αναφερθούμε τους τρόπους με τους οποίους θα συνεισφέρει στην παραγωγή σκορ. 

Ένα βασικό όπλο στην φαρέτρα του Foster είναι το περιφερειακό σουτ, με τον compact μηχανισμό του να είναι απολαυστικός. Ο Αμερικανός μεταφέρει γρήγορα και με αρμονία την μπάλα από ντρίμπλα σε θέση για σουτ, εκπέμποντας μια αίσθηση ισορροπίας από την στιγμή που ξεκινάει η κίνηση των ποδιών μέχρι το σπάσιμο του καρπού και την απελευθέρωση της μπάλας —ένα είδος τελειοποίησης που προσεγγίζουν οι κοντοί παίκτες όταν το σουτ τους αποτελεί το κέντρο βάρους του αγωνιστικού τους προφίλ. Είναι πολύ σημαντικό το να δοθεί έμφαση στην αρτιότητα της τεχνικής, επειδή το μακρινό σουτ είναι η βάση της αγωνιστικής παρουσίας του Foster. Αν η περιφερειακή απειλή, και ιδιαίτερα η pull-up εκτέλεση, δεν αποτελούσε θεμελιώδες στοιχείο του αγωνιστικού του πακέτου, τότε οπωσδήποτε δεν θα μπορούσε να κάνει το βήμα για το επόμενο επίπεδο. 

Ο Αμερικανός μπορεί να αποδειχθεί εξίσου λειτουργικός κάτω από διαφορετικές συνθήκες: μπορεί να ανταποκριθεί σε catch-and-shoot καταστάσεις βγαίνοντας από τα screens χωρίς την μπάλα, μπορεί να λειτουργήσει όντας στατικός στην weak side, ή να επιχειρήσει pull-up προσπάθειες. Παρακάτω, μερικές φάσεις με τον Foster να υποδέχεται την πάσα και να εκτελεί:

Οι catch-and-shoot καταστάσεις αποτελούν τον πιο αξιόπιστο τρόπο ώστε ο Foster να χρησιμοποιηθεί αρχικά ως εκτελεστής από την περιφέρεια σε επίπεδο Euroleague. Αυτή οφείλει να είναι η αφετηρία του αγωνιστικού του ρόλου (ως πάροχος spacing), αλλά σίγουρα όχι ο τελικός του ορίζοντας (αυτό θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα μπορεί να κάνει πράγματα με την μπάλα). Η απειλή που προσφέρει από το τρίποντο είναι πολύ σημαντική γιατί διασφαλίζει σε πρώτο βαθμό ότι ταιριάζει επιθετικά και με τους small forwards του Παναθηναϊκού (Παπαπέτρου, Sant-Roos) και με οποιονδήποτε τελικά καλύψει τη θέση του playmaker.

Ένα στοιχείο που είναι άμεσα συνυφασμένο με την ποιότητα των σουτ που επιχειρεί είναι οι περιπτώσεις που χρειάζεται να κάνει relocate, δηλαδή να κινηθεί για να διευκολύνει την πάσα. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης σε αυτό το κομμάτι –σε κάποιες περιπτώσεις ο Foster μένει στατικός περιμένοντας την μπάλα για να σουτάρει, ενώ θα έπρεπε να μετακινηθεί για να δημιουργήσει γωνία πάσας (κάτι που συμβαίνει κυρίως όταν η μπάλα έχει περάσει στον ψηλό που βρίσκεται στο low-post και ο Foster πρέπει να αλλάξει θέση για να διευκολύνει την πάσα από μέσα προς τα έξω). 

Κάτι ακόμα που προσδίδει ο Foster στην επίθεση του Παναθηναϊκού είναι η pull-up εκτέλεση (στοιχείο απαραίτητο για μια επίθεση που επί χρόνια λειτουργούσε ως έναν βαθμό “επαναπαυμένη” λόγω των σουτ που εξασφάλιζε η elite δημιουργία του Καλάθη). Η βασική ερώτηση εδώ είναι πνευματική: ο Foster θα κάνει τη μετάβαση από τη μέγιστη επιθετική ελευθερία που είχε στο Ισραήλ (σε ένα περιβάλλον που όχι απλά ενθάρρυνε το pull-up, αλλά το απαιτούσε) σ’ ένα πλαίσιο εντός του οποίου αυτές οι επιλογές θα είναι και πιο σπάνιες και πιο δύσκολες (λόγω επιπέδου άμυνας). Ο Foster θα πρέπει να διαβάζει καλύτερα, να σουτάρει λιγότερο και ταυτόχρονα να είναι εξίσου ζεστός. Μερικά παραδείγματα στο παρακάτω video:

Είναι προφανές ότι η ικανότητα είναι εκεί. Ο Αμερικανός έχει την αυτοπεποίθηση για τρίποντο μετά από ντρίμπλα ακόμα και από πολύ μακριά, ενώ το ball-handling του βρίσκεται οπωσδήποτε σε επίπεδο που του επιτρέπει να απελευθερωθεί με ντρίμπλα και να εκτελέσει σε μικρό χρόνο και με την άμυνα πάνω του, όπως φαίνεται σε μερικές περιπτώσεις του video. Ένα στοιχείο που πρέπει να βελτιώσει είναι ο τρόπος που διαχειρίζεται τα πόδια του όταν ο αμυντικός του βρίσκεται ασφυκτικά κοντά (κι είναι κατά βάση οι περιπτώσεις που αστοχεί). Σ’ ένα βαθμό ενδεχομένως εδώ να ψάχνει και το σφύριγμα, αλλά είναι μια συνήθεια που περισσότερο τον βλάπτει παρά τον ωφελεί. O Foster, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα,  αλλάζει τη στάση του σώματός του στρέφοντας τον κορμό του ελαφρώς προς τα αριστερά, τα πόδια του χάνουν την ισορροπία τους, κι αυτό επηρεάζει συνολικά την προσπάθεια αλλοιώνοντάς την. 

Πέρα από το τρίποντο, ένα ακόμα κυρίαρχο στοιχείο στο επιθετικό προφίλ του Αμερικανού είναι οι περιπτώσεις που διεισδύει μέχρι το καλάθι. Μερικές περιπτώσεις με τον shooting guard του Παναθηναϊκού να λειτουργεί ως slasher:

Ο Foster είναι αξιόπιστος penetrator ακόμα και ανάμεσα σε πολλούς αντιπάλους, ενώ τις περισσότερες φορές ξεκινάει τις προσπάθειές του με μια ανεπαίσθητη προσποίηση προς την αντίθετη πλευρά από την οποία τελικά διεισδύει (ως επί το πλείστον, προσποιείται πως θα κινηθεί αριστερά και διεισδύει με δεξιά ντρίμπλα). Αυτή η ικανότητα σε συνδυασμό με το σουτ του δίνει έναν πλουραλισμό στο παιχνίδι του και μπορεί να τον καταστήσει παράγοντα στα close-out (και σε κάθε άλλη μορφή απειλής σε δεύτερο χρόνο). 

Ένα στοιχείο που πρέπει να υπογραμμίσουμε είναι ο τρόπος που ο Αμερικανός διαχειρίζεται τις επαφές. Ο Foster ουσιαστικά επιδιώκει την επαφή (κάτι που προκύπτει από την εμπιστοσύνη που έχει στο δυνατό upper body του), ρίχνοντας το σώμα του πάνω στον αντίπαλο για να δημιουργήσει χώρο και να τελειώσει τη φάση είτε με lay-up είτε (λιγότερες φορές) με κάποιο floater, κι αυτό δεν αλλάζει ακόμα και απέναντι σε πολύ δυνατούς παίκτες όπως ο Dyshawn Pierre (νέο απόκτημα της Fenerbahce, ο Foster τον συνάντησε δύο φορές πέρσι στις αναμετρήσεις της Hapoel Holon με την Dinamo Sassari για το Basketball Champions League). Το μεγαλύτερο μειονέκτημά του σε αυτό το κομμάτι είναι ότι δεν έχει τελειώματα με το αριστερό, ενώ κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψει είναι η ντρίμπλα με το αριστερό χέρι. Δεν επιλέγει ποτέ τον αριστερό διάδρομο κι αυτό μπορεί να είναι προβλέψιμο από ένα σημείο και έπειτα για τον αντίπαλο αμυντικό. 

Έχοντας αναφερθεί σε τρίποντο και slashing (δεν αναφερθήκαμε σε σουτ από μέση απόσταση, επειδή το χρησιμοποιεί σε μικρό βαθμό), μία τρίτη εκδοχή του επιθετικού προφίλ του Αμερικανού είναι οι περιπτώσεις που λειτουργεί ως cutter. Μερικά παραδείγματα:

Πέρσι στην Holon, o Foster χρησιμοποιήθηκε αρκετά ως cutter, τις περισσότερες φορές κινούμενος παράλληλα με την baseline και τελειώνοντας την φάση (signature play της Holon οι συνεργασίες με τον T.J. Cline να πασάρει από το high post συναντώντας την κίνηση του Foster στην baseline), ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις με cut στον κεντρικό διάδρομο και υποδοχή πάσας από τον ψηλό που είχε την μπάλα στο low-post (προτελευταία φάση του παραπάνω video).    

Τι συμβαίνει, όμως, όταν ο Foster δεν καταλήγει να είναι εκτελεστής της επίθεσης, όταν δηλαδή πρέπει να λειτουργήσει ως ball mover ή ακόμα και ως δημιουργός; Πρόκειται για κομμάτι που σχετίζεται άμεσα με την προσαρμογή του στο επόμενο επίπεδο (ειδικά το πρώτο) και τα σημάδια που έχει δείξει είναι ως επί το πλείστον ενθαρρυντικά. 

Ξεκινώντας, μερικά παραδείγματα με τον Foster σε ρόλο ball-mover στην επίθεση της Holon:

Ένας από τους πιο έξυπνους τρόπους που ο Foster λειτουργεί ως ball-mover στηρίζεται στην ικανότητά του σε 1-on-1 καταστάσεις: διεισδύει απορροφώντας την προσοχή της άμυνας η οποία κλείνει προς το καλάθι, ενώ στη συνέχεια ψάχνει την πάσα προς την περιφέρεια. Είναι πολύ σημαντικό το ότι ο Αμερικανός δεν εγκλωβίζεται εύκολα προσπαθώντας να διατηρεί ζωντανή ντρίμπλα ακόμα κι απέναντι σε double-team, ενώ δεν χάνεται ακόμα κι όταν έχει σταματήσει την ντρίμπλα (όπως φαίνεται στο video, όταν συμβαίνει αυτό, ψάχνει πάντα την αστραπιαία περιστροφή του σώματός του προς την αντίθετη κατεύθυνση διατηρώντας το σταθερό). 

Αναζητώντας τις δυνατότητες του Αμερικανού σε επίπεδο δημιουργίας, συνειδητοποιεί κανείς πως ο Foster έχει το υπόβαθρο ώστε να αποτελέσει έναν επιπλέον δημιουργικό πόλο —δεν είναι σε καμία περίπτωση ο scoring guard που το μόνο που σκέφτεται οποτεδήποτε πάρει την μπάλα είναι η εκτέλεση. Αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τον Αμερικανό οι περσινοί του προπονητές: τόσο ο Sharon Drucker όσο και ο Στέφανος Δέδας (αντικατέστησε τον Ισραηλινό προς τα τέλη του Δεκεμβρίου) εμπιστεύτηκαν αρκετά τον Foster ως βασικό χειριστή, με τον Αμερικανό να αναλαμβάνει σταθερά κατοχές ως playmaker, ακόμα και σε σχήματα με τον Yogev Ohayon (πρώην της Maccabi). Ένα δείγμα με τον Foster να είναι ο χειριστής σε pick-and-roll καταστάσεις:

Το σημαντικότερο είναι πως ο Foster διατηρεί τον έλεγχο σε κάθε στάδιο καθώς το pick-and-roll εξελίσσεται: διατηρεί ζωντανή ντρίμπλα ακόμα κι όταν η αντίπαλη άμυνα χρησιμοποιεί δυναμικό hedge-out, αντιλαμβάνεται το timing της πάσας στον roller, χρησιμοποιεί σωστά την ντρίμπλα μέχρι να ξεκαθαρίσει το ποια είναι η σωστή απόφαση, και εκμεταλλεύεται την ικανότητά του στο slashing αποφασίζοντας να διεισδύσει πριν την τελική πάσα. Μπορούν όλα τα παραπάνω να εφαρμοστούν σε επίπεδο Ευρωλίγκας; Όχι αμέσως, καθώς ο Foster πρέπει πρώτα να προσαρμοστεί απέναντι σε καλύτερες άμυνες που θα θέσουν περισσότερους προβληματισμούς μετά το pick, να μάθει να αντιμετωπίζει καλύτερους αθλητές και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση —όμως το να υπάρξει ένα διάστημα που θα αποκωδικοποιήσει καταστάσεις δεν μπορεί να είναι μια αέναη δικαιολογία πίσω από την οποία θα χαθεί το (δεδομένα υπαρκτό) δημιουργικό υπόβαθρο του παίκτη. 

Σε set καταστάσεις, εκτός από pick-and-roll δράσεις, ο Foster έχει την αντίληψη για την assist είτε μετά από διείσδυση (ψάχνοντας την kick-out πάσα), είτε όταν είναι στατικός και οι υπόλοιποι της επίθεσης βρίσκονται σε κίνηση. Μερικά παραδείγματα: 

Αντίστοιχα αποτελεσματικός μπορεί να είναι και ως δημιουργός στο επιθετικό transition. Ένα δείγμα φάσεων με τον Foster να δημιουργεί σε ανοιχτό γήπεδο:

Όπως φαίνεται στο video, ο Foster αντιλαμβάνεται τις κινήσεις των συμπαικτών του, διαβάζει τις περιπτώσεις που μπορεί να πασάρει διαγώνια και γι΄ αυτό αποτέλεσε σταθερή επιλογή το να φτάσει η μπάλα στα χέρια του ώστε να τρέξει στον αιφνιδιασμό η Holon. Οι transition καταστάσεις αποτελούν γενικότερα έναν τομέα στον οποίο ο Foster μπορεί να αποτελέσει πυλώνα στον Παναθηναϊκό την επόμενη σεζόν, τόσο ως εκτελεστής (υπάρχει περιθώριο βελτίωσης στα τελειώματά του όταν ο αμυντικός προλαβαίνει να βγει μπροστά του στο ανοιχτό γήπεδο, κερδίζει όμως πολύ συχνά fouls μέσω επαφής) όσο και ως δημιουργός αν πάρει την πρώτη πάσα μετά το rebound (ο Παναθηναϊκός μπορεί να συμβάλλει στο να χτιστεί η αυτοπεποίθηση του Αμερικανού αναθέτοντάς του τέτοιες κατοχές). 

Στην άμυνα

Επιχειρώντας κανείς να ανακαλύψει τα στοιχεία που αποτελούν το αμυντικό προφίλ του Foster, χρειάζεται να σταθεί σε συγκεκριμένες αδυναμίες που εμφανίζονται σε τρεις καταστάσεις: όταν δέχεται δυνατό screen, όταν απαιτείται να αλλάξει κατεύθυνση σε 1-on-1 άμυνα και όταν προσπαθεί να περιορίσει έναν αντίπαλο που έχει δημιουργήσει απόσταση και σουτάρει από μακριά. Στο παρακάτω video, μερικά παραδείγματα από τις αμυντικές του αδυναμίες:

Όταν δέχεται ένα δυνατό screen, ο Foster δυσκολεύεται να το σπάσει ώστε να μείνει μπροστά από τον προσωπικό του αντίπαλο κι αυτό δημιουργεί σχεδόν αμέσως μια μικρή κατάσταση ανισορροπίας (σε μεγάλο μέρος της περσινής σεζόν η Holon έπαιζε με αλλαγές σε όλα τα screens, καμουφλάροντας ως έναν βαθμό αυτή την αδυναμία). Με τον Αμερικανό να “μένει κολλημένος” στο screen, ο προσωπικός του αντίπαλος αποκτά αμέσως ένα χρονικό περιθώριο ελευθερίας που του δίνει την ευκαιρία να επιτεθεί στα πόδια του ψηλού, να κρατήσει τον Foster στην πλάτη του με ντρίμπλα όσο ο Αμερικανός επιχειρεί να επιστρέψει, ή να συνεργαστεί με τον δικό του ψηλό αφού αυτός έχει ρολάρει μετά το pick, όπως φαίνεται στις παρακάτω εικόνες: 

Η δεύτερη αμυντική αδυναμία του Foster παρατηρείται σε περιπτώσεις που αναγκάζεται να αλλάξει ακαριαία κατεύθυνση στο κορμί του για να μείνει μπροστά από τον επιθετικό σε σωστή θέση (όπως για παράδειγμα φαίνεται στο παραπάνω video, μετά από κάποια σταυρωτή ντρίμπλα ή όταν ο επιθετικός σταματά την ντρίμπλα και επιχειρεί το step-back σουτ). Ο Αμερικανός χρειάζεται κάποια δέκατα του δευτερολέπτου για να αλλάξει κατεύθυνση, κι αυτά είναι αρκετά για να χάσει τον έλεγχο της φάσης και να μην επιστρέψει ξανά μπροστά από τον αμυντικό. 

[Μια εκτίμηση σχετικά με αυτό το είδος μικρο-καθυστέρησης του Foster όταν πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση: επειδή το βάρος του είναι άνισα κατανεμημένο ανάμεσα σε lower και upper body, οι μύες γύρω από τις κνήμες δεν αρκούν για να διαχειριστούν το βάρος του και γι’ αυτό χρησιμοποιεί και τους γλουτιαίους —αυτό το ανεπαίσθητο χρονικό διάστημα που απαιτείται για να ενεργοποιηθούν οι επιπλέον μύες είναι αρκετό για να τον βγάλει από τη φάση.]

Ένα παράγωγο της αδυναμίας του Foster στις ακαριαίες αλλαγές κατεύθυνσης (σε συνδυασμό με το ότι δεν είναι ιδιαίτερα μακρύς) είναι το ότι δεν μπορεί να είναι ιδιαίτερα επιδραστικός στο να περιορίσει το οπτικό πεδίο ενός παίκτη που σουτάρει. Όπως φαίνεται στις παρακάτω εικόνες με τον Αμερικανό να μαρκάρει μετά από προσποίηση ή αλλαγή κατεύθυνσης του επιθετικού (οι φάσεις υπάρχουν στο παραπάνω video), οι αντίπαλοι κοντοί μπορούν να βρουν αρκετές ευκαιρίες για ποιοτικές και ουσιαστικά ελεύθερες προσπάθειες με τον Foster να μην βρίσκεται σε σημείο για επιδραστικό shot contest.

Ενώ, όμως, ο Αμερικανός δυσκολεύεται σε περιπτώσεις με αλλαγή κατεύθυνσης, δεν ισχύει το ίδιο όταν πρέπει να στηριχτεί αποκλειστικά στη δύναμη του κορμού του. Νιώθει άνετα όταν έχει πάρει θέση με σταθερά πόδια στο παρκέ και γι’ αυτό οι αντίπαλοι δυσκολεύονται να τον σπρώξουν, στοιχείο που χρησιμοποιεί όταν πρέπει να αμυνθεί στο low-post. Σε ποιον βαθμό θα μεταφραστεί αυτό στη Euroleague, όπου θα αντιμετωπίσει αυτές τις καταστάσεις απέναντι σε υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού και με μεγαλύτερη συχνότητα, είναι ακόμα άγνωστο, αλλά οι εντυπώσεις που αφήνει είναι αρκετά θετικές. Μερικά παραδείγματα με τον Αμερικανό να αμύνεται απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους: 

Ακόμα και σε περιπτώσεις με μεγάλη διαφορά ύψους, ο Foster είναι aggressive και διαχειρίζεται σωστά τα fouls του όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο μαρκάρισμα, ενώ οι αντίπαλοι δυσκολεύονται να τον βγάλουν από τη θέση του. Αυτό εφαρμόζεται και σε περιπτώσεις rebounding: όταν δεν έχει πάρει θέση, ο Foster δυσκολεύεται πολύ να αποτελέσει παράγοντα, ενώ όταν έχει γίνει σωστά το box-out μπορεί να κερδίσει την κατοχή από πολύ ψηλότερους αντιπάλους.    

Το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο σχετικά με το αμυντικό προφίλ του Foster έχει να κάνει με την αντίληψή του όσο η αντίπαλη επίθεση εξελίσσεται. Ένα δείγμα με κλεψίματα και deflections:

Ο Αμερικανός κατανοεί τα rotations (τον βοήθησε αρκετά η προσέγγιση της Holon με αλλαγές σε όλα τα screens και τα rotations που απαιτούσαν τριπλές αλλαγές στην ίδια κατοχή), αντιλαμβάνεται τις γωνίες πάσας και τα κενά που πρέπει να καλύψει, ενώ παρακολουθώντας τις περσινές αναμετρήσεις του μπορεί κανείς να παρατηρήσει το πόσο vocal ήταν στην άμυνα: μιλούσε συνεχώς, έδινε κατευθύνσεις για τις κινήσεις της αντίπαλης επίθεσης, επικοινωνούσε αμέσως για αλλαγή στο μαρκάρισμα ή για να δείξει ποιος έπρεπε να αναλάβει κάποιον αντίπαλο.   

Η εκτίμηση

Ο Marcus Foster παίρνει την ευκαιρία για την Ευρωλίγκα με το κατάλληλο status, δηλαδή ως αναπληρωματικός shooting guard σε ένα σύνολο που θα παλέψει στα μεσαία στρώματα της κατάταξης. Το κλειδί είναι η διαχείριση από το τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού έτσι ώστε ο παίκτης να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να αναλάβει ευθύνες που συμβαδίζουν με τα δυνατά στοιχεία του αγωνιστικού του προφίλ, πατώντας τελικά γερά στα πόδια του σε επίπεδο Ευρωλίγκας. Μερικές συγκεκριμένες προϋποθέσεις ώστε ο Foster να αποδώσει:

• Χρειάζεται δίπλα του έναν point guard ικανό να δημιουργεί και να αμύνεται με συνέπεια.
• Επίσης: θα είναι πολύ σημαντικό για τον Foster (όπως και για την επίθεση του Παναθηναϊκού γενικότερα) να υπάρχει στο roster power forward με καλό και σταθερό τρίποντο. 
• Το πόση ανάγκη θα έχει ο Παναθηναϊκός τον Foster αρχικά θα εξαρτηθεί από την υγεία και τη συνέπεια του Nedovic, αλλά ο Αμερικανός οφείλει να αντιμετωπιστεί ως παίκτης από τον οποίο οι πράσινοι μπορούν να κερδίσουν πολλά μακροχρόνια, όχι ως ένας απλός αναπληρωματικός.
• στην εκκίνηση, χρειάζεται να ενταχθεί στο παραγωγικό πλαίσιο της επίθεσης μέσω δράσεων που θα τον κάνουν να νιώσει άνετα (catch-and-shoot τρίποντα, baseline cuts, transition επίθεση).
• Πρέπει να ενθαρρυνθεί το δημιουργικό υπόβαθρο που αναμφισβήτητα συμπεριλαμβάνεται στο οπλοστάσιό του, ενδεχομένως δίνοντάς του πολλά λεπτά και κατοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα από πολύ νωρίς. 

 

ΥΓ1: Εδώ το video scouting report του Αμερικανού στο YouTube.

ΥΓ2: Την επόμενη εβδομάδα ακολουθεί scouting report για τον Aaron Harrison του Ολυμπιακού.